за́мець, ‑і, ж.

1. Завіруха, мяцеліца. На дварэ круціла замець, зямля курылася халодным белым дымам. Шашкоў.

2. Снег, які гоніцца ветрам па зямлі. Снегавая замець курэла за .. [Валодзем] следам. Хадкевіч. Па брусчатцы слалася замець. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

негусты́, ‑ая, ‑ое.

1. Даволі рэдкі. Негусты лес. Негусты мёд. □ Праз негустую пажоўклую лістоту цадзілася яркае сонечнае святло. Дзенісевіч.

2. Разрэджаны, ненасычаны (пра газы, пыл і пад.). Негусты туман. □ Негустая снегавая мітульга гойдалася перад ветравым шклом і расступалася, абцякаючы кабіну. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мітульга́, ‑і, ДМ ‑льзе, Т ‑ой (‑ою), ж.

Разм. Мітусня; мільгаценне чаго‑н. Постаць Салаўя знікла за голымі кустамі ў мітульзе дробнага дажджу. Грахоўскі. Іншы раз з кроплямі дажджу падала снегавая мітульга і тут жа раставала ў лужынах і на чорнай зямлі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіру́нак, ‑нку, м.

1. Тое, што і напрамак (у 1 знач.). Самалёт Бурмакова ўзяў кірунак на поўнач. Шыцік. Тысячамі дарог і ў розных кірунках збягае вясною снегавая вада. Колас.

2. перан.; чаго або які. Шлях развіцця, накіраванасць якога‑н. дзеяння, з’явы і пад. Кірунак навуковай дзейнасці. Кірунак палітыкі. □ Загаварылі пра сям’ю, і гаворка адразу набыла іншы кірунак. Пальчэўскі.

3. Грамадская, навуковая, літаратурная і пад. плынь; школа, групоўка. Літаратурныя кірункі. □ Часцей матэрыялы пра творчасць Я. Купалы з’яўляліся ў друку левага кірунку. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́ба¹, -ы, мн. -ы, баб, ж.

1. Матчына або бацькава маці.

2. Старая жанчына наогул.

3. Замужняя жанчына (разм.).

4. звычайна мн. Жанчыны наогул (разм.).

Бабы пайшлі жаць.

5. Жонка (разм.).

Мая б. прыбралася, як на вяселле.

6. Жанчына, якая прымае роды (разм., уст.).

За бабу была Праксэда з Бадзінава.

7. перан. Пра слабахарактарнага, нясмелага мужчыну (разм., іран.). «Смялей, не будзь бабай!», — крычалі яму.

○

Каменная баба — старажытная статуя з каменя.

Снегавая баба — злепленая са снегу чалавечая фігура.

◊

Баба Яга — у казках славянскіх народаў: злая вядзьмарка, чараўніца.

Базарная баба — сварлівы, грубы, крыклівы чалавек.

Бой-баба (разм.) — мажная жанчына з шумлівым характарам.

Хват-баба (разм.) — увішная, працавітая жанчына.

|| зб. баб’ё, -я́, н. (да 2—4 знач.; пагард.).

|| прым. ба́бін, -а.

◊

Бабіна лета — ясныя цёплыя дні ранняй восені.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́ба ​1, ‑ы, ж.

1. Матчына або бацькава маці. Хто бабе не ўнук? Прыказка.

2. Старая жанчына наогул. Пачулі дзед з бабаю грукат, выбеглі ў сенцы. Якімовіч.

3. Разм. Замужняя жанчына. Шнуруюць бабы і дзяўчаты І кантралююць мох узняты. Колас. // Разм. Жанчына наогул. [Цёця Каця:] Пляцеш ты абы-што. Думаеш, калі я баба, дык ужо і паверу ўсякаму глупству. Крапіва. Тэкля любіла хадзіць па суседзях — вельмі гутарлівая баба была. Бядуля. // Разм. Жонка. Мікітава баба, падсухая, белабрысая Стэпка з хітрымі, як у Сцяпана, вачыма сядзела ў перадку. Брыль.

4. Разм. уст. Тое, што і бабка ​1 (у 3 знач.). За бабу была Аўдоцця, а за куму Настулька. Крапіва.

5. перан. Разм. іран. Пра цікаўнага, балбатлівага або з нерашучым характарам мужчыну. Тут на платформу ўзляцела Дзяўчына: — Бачылі? Баба ты, а не мужчына! Смагаровіч.

•••

Каменная баба — старажытны статуй з каменю.

Снегавая баба — злепленая з снегу чалавечая фігура.

Агонь-баба — энергічная жанчына.

Баба-яга — а) у казках славянскіх народаў — злая вядзьмарка; б) пра злую, старую жанчыну.

Базарная баба — сварлівая, грубая жанчына.

Бой-баба — мажная, з шумлівым характарам жанчына.

Хват-баба — увішная, заўзятая ў працы жанчына.

ба́ба ​2, ‑ы, ж.

Ручная або механічная прылада для забівання паляў і для іншых мэт.

ба́ба ​3, ‑ы, ж.

Тое, што і бабка ​2 (у 3 знач.).

ба́ба ​4, ‑ы, ж.

Тое, што і бабка ​2 (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ли́ния в разн. знач. лі́нія, -ніі ж.;

крива́я ли́ния крыва́я лі́нія;

пряма́я ли́ния прама́я лі́нія;

перпендикуля́рная ли́ния перпендыкуля́рная лі́нія;

паралле́льная ли́ния парале́льная лі́нія;

ли́ния разде́ла геогр. лі́нія падзе́лу;

ли́ния вы́стрела воен. лі́нія стрэ́лу;

ли́ния коло́нн воен. лі́нія кало́н;

ли́ния прице́ла лі́нія прыцэ́лу;

снегова́я ли́ния снегава́я лі́нія;

берегова́я ли́ния берагава́я лі́нія;

возду́шная ли́ния паве́траная лі́нія;

железнодоро́жная ли́ния чыгу́начная лі́нія;

трамва́йная ли́ния трамва́йная лі́нія;

по ли́нии (какой, чего) па лі́ніі (якой, чаго);

проводи́ть ли́нию перен. право́дзіць лі́нію;

ли́ния поведе́ния лі́нія паво́дзін;

по ли́нии наиме́ньшего сопротивле́ния па лі́ніі найме́ншага супраціўле́ння.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́ба ж.

I

1. (мать отца или матери) ба́бушка; ба́бка; ба́ба;

2. (старая женщина вообще) ба́бушка, стару́ха; ба́ба;

3. разг. (замужняя женщина) ба́ба, заму́жняя же́нщина;

4. разг. (женщина вообще) ба́ба;

~бы пайшлі́ жаць — ба́бы пошли́ жать;

5. разг. (жена) ба́ба, жена́;

мая́ б. прыбра́лася як на вясе́лле — моя́ ба́ба (жена́) наряди́лась как на сва́дьбу;

6. разг., уст. (женщина, оказывающая помощь при родах) повива́льная ба́бка, повиту́ха;

7. разг., ирон. (о мужчине) ба́ба;

«Смяле́й, не будзь ба́бай», — сказа́лі яму́ — «Смеле́е, не будь ба́бой», — сказа́ли ему́;

○ каме́нная б. — археол. ка́менная ба́ба;

снегава́я (сне́жная) б. — сне́жная ба́ба;

◊ бой-б., хват-б. — бой-ба́ба;

база́рная б. — база́рная ба́ба;

хто ба́бе не ўнук? — погов. кто ба́бушке не внук?;

не ме́ла б. кло́пату, (дык) купі́ла парася́ — погов. не́ было печа́ли, (так) че́рти накача́ли; не име́ла ба́ба хлопо́т, так купи́ла поросёнка;

б. з во́за, каню́ лягчэ́й — посл. ба́ба с во́за, кобы́ле ле́гче

II тех. ба́ба

III кул. ба́ба, кули́ч м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)