схіна́ць несов.

1. (соединять) сдвига́ть, смыка́ть;

2. склоня́ть, наклоня́ть; опуска́ть;

1, 2 см. схіну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абарача́ць несов.

1. фольк. обора́чивать, обраща́ть;

2. (склонять к чему-л.) обраща́ть;1, 2 см. абярну́ць 3, 4

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уло́мліваць несов., разг.

1. прола́мывать;

2. отла́мывать;

3. перен. (склонять к чему-л.) ула́мывать;

1-3 см. улама́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Склон 1 грам. ‘склон’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Гарэц., Др.-Падб., Стан.). Утварэнне на ўласнай глебе ад запазычаных граматычных тэрмінаў склане́нне (гл.), скланя́ць, параўн. рус. склоне́ние, склоня́ть. Крукоўскі (Уплыў, 42) лічыць беларускае слова запазычаннем з рускай мовы.

Склон 2 ‘схіл’ (Гарэц., Ласт., Сл. ПЗБ, Др.-Падб., Яшк.), ‘нахіл’ (ТС). У сучаснай літаратурнай мове, хутчэй за ўсё, з рус. склон ‘схіл’, аднак у народнай мове можа быць самастойным утварэннем, параўн. кланіць (гл.) і наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скло́ннасць ‘схільнасць, дар, талент’, ‘прыхільнасць’ (Ласт.), сюды ж скланяць ‘схіляць у карысць каго-небудзь ці чаго-небудзь’, скло́нны ‘прыхільны’ (там жа), ст.-бел. склонити ‘схіліць’ (Альтбаўэр), параўн. рус. скло́нность, склоня́ть, скло́нный ‘тс’. Паводле Кохмана (Stosunki, 125–126), насуперак Фасмеру (3, 642: калька франц. inclination ‘схільнасць’), з польск. skłonność — калька з лац. inclinatio ‘тс’, што трапіла ў рускую мову праз старабеларускую, гл. таксама Віткоўскі, Słownik, 173. У сучаснай літаратурнай мове калькуюцца ўтварэннямі з коранем ‑хіл‑, што не выключае захавання народных форм ад кланіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

склоня́ться​I несов.

1. схіля́цца, нахіля́цца, нагіна́цца;

2. перен. (поддаваться уговорам) схіля́цца;

3. страд. схіля́цца, нахіля́цца; нагіна́цца; апуска́цца, спуска́цца; см. склоня́ть​I 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

привя́зывать несов.

1. прывя́зваць;

2. стр., архит. прывя́зваць;

3. перен. (располагать, склонять к себе) схіля́ць; (вызывать, внушать чувство привязанности) выкліка́ць прыхі́льнасць (сімпа́тыю, лю́басць, любо́ў, замілава́нне, адда́насць); (привлекать) прыва́бліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падахво́чваць (да чаго і з інф.) несов. побужда́ть (к чему и с инф.); (склонять к чему-л.) подгова́ривать (на что и с инф.); подстрека́ть; подзадо́ривать; разохо́чивать (на что, к чему и с инф.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скіро́ўваць несов.

1. направля́ть; повора́чивать; см. скірава́ць 1;

2. (на што, да чаго, куды) перен. направля́ть, склоня́ть, клони́ть (к чему, куда);

ён ~вае размо́ву да таго́, каб... — он кло́нит разгово́р к тому́, что́бы...

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апуска́ць несов.

1. опуска́ть; см. апусці́ць 1;

2. (наклонять) опуска́ть; склоня́ть; (голову — ещё) пону́ривать; (бессильно) роня́ть; (глаза — ещё) потупля́ть;

3. (помещать в жидкость, газ и т.п.) опуска́ть, погружа́ть;

4. (ослаблять уход) забра́сывать;

5. (делать пропуск) опуска́ть, пропуска́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)