ско́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скочваць — скаціць і скочвацца — скаціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паско́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Скаціць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́чаны

1. ска́ченный;

2. ска́танный;

1, 2 см. скаці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скати́ть​I сов. (спустить по наклонной поверхности) скаці́ць, мног. паско́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наско́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Скаціць адкуль‑н. або куды‑н. у вялікай колькасці. Наскочваць камення з гары. Наскочваць кучу бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скот 1. Гл. скаціна.

Скот 2 ‘схіл’ (Янк. 3.). Звязана чаргаваннем галосных з скат ‘тс’, якое ад скаціць(ца) < каціць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ската́ть сов.

1. (в трубку) скруці́ць, мног. паскру́чваць, скаці́ць, мног. паска́чваць; (в шарик) скача́ць;

2. (свалять) звалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)