паса́г, -у, м.

Маёмасць, якую даюць бацькі ці родзічы маладой, калі яна выходзіць замуж.

Нявеста з пасагам.

|| прым. паса́жны, -ая, -ае.

П. скарб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жамчу́жына, -ы, мн. -ы, -жын, ж.

1. Асобнае зерне жэмчугу.

2. перан., чаго або якая. Непаўторны скарб, лепшае ўпрыгожанне (высок.).

Нарач — ж. беларускай зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Паклаўшы ў паглыбленне, засыпаць.

З. скарб.

2. што. Засыпаць, зараўнаваць.

З. яму.

|| незак. зако́пваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мана́ткі, -каў ед. нет, разг. мана́тки, пожи́тки; скарб м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмысло́вы, -ая, -ае.

1. Адметны, своеасаблівы, непаўторны.

А. скарб паэта.

2. Спецыяльны, асобага прызначэння.

А. інструмент.

3. Выдатны, цудоўны.

А. работнік.

А. напітак.

|| наз. адмысло́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фиск фин. фіск, род. фі́ску м., скарб, род. ска́рбу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

набы́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Маёмасць, уласнасць.

Агульны н.

Н. гаспадара.

2. Тое, што набыта, прыдбана; скарб.

Небагаты н.

3. Тое, што набыта ў выніку вучобы, жыццёвай і працоўнай практыкі.

Мастацкія набыткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Скарбо́ўка ‘будка, дзе захоўваецца ўвесь скарб плытагонаў’ (ТС). З скарбо́вы < скарб (гл.) або змяненне скарбонка па актыўнай мадэлі назоўнікаў на ‑оўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́араць, ‑ару, ‑араш, ‑ара; зак. што.

Выкінуць наверх пры ворыве. Выараць бульбу. Выараць скарб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіск, ‑у, м.

1. У буржуазнай юрыспрудэнцыі — дзяржаўная казна; скарб (у 7 знач.).

2. Імператарская казна ў старажытным Рыме.

[Лац. fiscus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)