дебо́шничать несов., разг. дэбашы́рыць, буя́ніць; сканда́ліць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэбашы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Учыняць дэбошы; буяніць, скандаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дебоши́рить, дебоши́рничать несов., разг. дэбашы́рыць, буя́ніць; сканда́ліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бузацё́рыць

‘бузіць, шумець, скандаліць, рабіць бязладдзе’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бузацё́ру бузацё́рым
2-я ас. бузацё́рыш бузацё́рыце
3-я ас. бузацё́рыць бузацё́раць
Прошлы час
м. бузацё́рыў бузацё́рылі
ж. бузацё́рыла
н. бузацё́рыла
Загадны лад
2-я ас. бузацё́р бузацё́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бузацё́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бузя́ніць

‘бузіць, шумець, скандаліць, рабіць бязладдзе’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бузя́ню бузя́нім
2-я ас. бузя́ніш бузя́ніце
3-я ас. бузя́ніць бузя́няць
Прошлы час
м. бузя́ніў бузя́нілі
ж. бузя́ніла
н. бузя́ніла
Загадны лад
2-я ас. бузя́нь бузя́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бузя́нячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бузі́ць, бужу, бузіш, бузіць; незак.

Разм. Шумець, скандаліць, рабіць бязладдзе. [Язва:] Ужо ўсё так добра наладзілася, а ты [Праменны] пачынаеш бузіць. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лабудзі́ць ’гаварыць глупства, блюзніць’ (даўг., Сл. паўн.-зах.), рус. лабуди́ть ’шмат гаварыць, нічога не рабіць’, лобудиться ’задзірацца, скандаліць’. Да лабу́да (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасканда́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

Разм. Скандаліць некаторы час. П’яны мінут дзесяць паскандаліў і ўціхамірыўся. // Пасварыцца з кім‑н. або між сабой. Паскандаліць з суседзямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пекеляв́аць ’пакутаваць’ (брасл., Сл. ПЗБ). Відаць, утворана паводле польск. piekłować ’рабіць пекла ў хаце’, pieklić się ’злаваць, шалець, вар’яваць, скандаліць’ (ад piekło).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скандалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто ўчыняе скандалы, скандаліць. [Стараста:] — Валацуга і скандаліст, бадзяўся па гарадах, капейкі пры душы ніколі не меў, .. у нашым родзе, гэткіх ніколі не было... Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)