скова́ть сов., в разн. знач. скава́ць;

скова́ть подко́ву скава́ць падко́ву;

скова́ть си́лы проти́вника скава́ць сі́лы праці́ўніка;

моро́з скова́л ре́ку маро́з скава́ў раку́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скава́ны в разн. знач. ско́ванный; см. скава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́ковать сов.

1. вы́каваць, скава́ць;

вы́ковать подко́ву вы́каваць (скава́ць) падко́ву;

2. перен. вы́каваць;

вы́ковать но́вые ка́дры вы́каваць но́выя ка́дры;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скаваць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́ўваць несов., в разн. знач. ско́вывать; см. скава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́ўка, ‑і, ДМ скоўцы; Р мн. скован; ж.

1. Разм. Дзеянне паводле дзеясл. скаваць (у 2 знач.).

2. Тое, што і скоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Наскава́ць ’нацкаваць’ (Сл. ПЗБ; бабр., Шн. 2; Пятк.), насковиць ’тс’ (ТС), наскувиць ’тс’ (Гарэц.). Да скаваць (гл.), параўн. нацкаваць ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скуць, скую, скуеш, скуе; скуём, скуяце; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і скаваць. Скуць ланцуг. □ Дарэмна каты лютуюць, — Народ ім не скарыць, Не скуць Карэю путамі. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Скавы́ш ‘моцны пранізлівы вецер з завываннем’ (ТСБМ), ‘вельмі халодны пранізлівы вецер’ (З нар. сл.). Паводле Сцяцко (Афікс. наз., 77), ад скаваць (гл.) з суф. ‑ыш. Хутчэй, да скавыліць, скавытаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)