пратэ́са, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Атрыбут царкоўных шэсцяў у выглядзе палотнішча, прымацаванага да дрэўка з вобразам Хрыста, святых; харугва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пало́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Багамолец, які вандруе па святых мясцінах.

|| ж. пало́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пало́мніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыціе́, ‑я, н.

Кніжн. Жыццеапісанне святога. Жыція святых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хару́гва, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. У старажытнасці: баявы вайсковы сцяг.

2. Замацаванае на доўгім дрэўку палотнішча з вобразамі святых, якое носяць у час рэлігійных шэсцяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блажэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Дзівакаваты, юродзівы (пра некаторых святых). Блажэнны Аўгусцін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінакса́р, ‑а, м.

У старажытнай царкоўнай літаратуры — збор жыцій святых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыці́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да жыцій святых. Жыційная літаратура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блюзне́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Ганьбіць, зневажаць бога, святых, догматы веры; гаварыць блюзнерскія словы, выказваць блюзнерскія думкі. — Святых жа, здаецца, на ўсяленскіх саборах зацвярджалі? — блюзнерыў бацька. Караткевіч. // Зневажаць што‑н. вельмі дарагое, паважанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

блюзне́рскі, ‑ая, ‑ае.

Зневажальны ў адносінах да бога, святых. Блюзнерскія думкі, словы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агіягра́фія, ‑і, ж.

Від хрысціянскай літаратуры, які складаецца з апісанняў жыцця святых.

[Грэч. hagios — святы і grapho— пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)