Verbum

папагарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; зак. (разм.).

Гараваць доўга.

Папагараваў ён за сваё жыццё.

абурэ́нне, -я, н.

1. гл. абу́рыць.

2. Вельмі моцнае незадавальненне, гнеў.

Выказаць сваё а.

інко́гніта.

1. прысл. Тайна, хаваючы сваё імя.

Прыехаць і.

2. наз., нескл., н. Знаходжанне пад выдуманым імем.

Захоўваць і.

3. наз. нескл., м. і н. Асоба, якая скрывае сваё сапраўднае імя.

Зноў з’явіўся (з’явілася) учарашні (учарашняе) і.

нездавальне́нне, -я, н.

Пачуццё непрыязнасці, неадабрэння ў адносінах да каго-, чаго-н.

Выказаць сваё н.

вы́плакацца, -плачуся, -плачашся, -плачацца; вы́плачыся; зак.

Аблягчыць сваё гора плачам.

|| незак. выпла́квацца, -ваюся, -ваешся, -ваецца.

безадно́сны, -ая, -ае.

Які захоўвае сваё значэнне пры любых умовах; нязменны, абсалютны.

|| наз. безадно́снасць, -і, ж.

рашу́часць, -і, ж.

1. гл. рашучы.

2. Смеласць, гатоўнасць прыняць і ажыццявіць сваё рашэнне.

Праявіць р.

насвары́цца, -вару́ся, -ва́рышся, -ва́рыцца; зак., на каго і без дап.

Выказаць рэзкімі словамі сваё нездавальненне кім-н.

рэнамэ́, нескл., н., каго (уст. і кніжн.).

Усталяваная рэпутацыя, агульная павага.

Захаваць сваё р.

Р. добрага чалавека.

нясла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; незак., каго-што.

Сваімі паводзінамі, учынкамі ганьбіць, прыносіць няславу каму-н.

Н. сваё імя.