папаверы́н, ‑у, м.

Лекавы прэпарат, які супакойвае боль і расшырае сасуды.

[Ад лац. papaver — мак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сітападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які нагадвае сіта; рашэцісты. Сітападобныя клеткі раслін. Сітападобныя сасуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасудазвужа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які звужае сасуды (у 1 знач.), прызначаны для звужэння сасудаў. Сасудазвужальныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасударасшыра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які расшырае сасуды (у 1 знач.), прызначаны для расшырэння сасудаў. Сасударасшыральныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мальпі́гіеў анат. мальпи́гиев;

м. слой — мальпи́гиев слой;

~гіевы сасу́ды — мальпи́гиевы сосу́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вало́сны волосно́й;

~ная тру́бка — волосна́я тру́бка;

~ныя сасу́ды — анат. волосны́е сосу́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ны́рачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нырак. Нырачныя сасуды. // Які ўтвараецца ў нырках. Нырачны камень.

•••

Нырачная лаханка гл. лаханка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахе́я, ‑і, ж.

Спец.

1. Дыхальнае горла.

2. толькі мн. (трахе́і, ‑яў). У членістаногіх — дыхальныя трубкі, якія адкрываюцца на паверхні цела.

3. толькі мн. (трахе́і, ‑яў). Сасуды ў раслін.

[Грэч. trachéia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трахе́я ‘дыхальнае горла’, трахе́і ‘сасуды ў раслін’ (ТСБМ). Запазычанне з лацінскай медыцынскай наменклатуры, параўн. с.-лац. trāchea < ст.-грэч. (ἀρτηρία) τραχεῖα ‘дыхальнае горла’ (літаральна ‘цвёрдая ці шорсткая артэрыя’) (Голуб-Ліер, 486; ЕСУМ, 5, 624–625). Сюды ж трахеі́т ‘запаленне слізістай абалонкі трахеі’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лігату́ра, -ы, ж. (спец.).

1. Прымесь медзі ці волава да золата, серабра для надання ім большай цвёрдасці.

2. Дапаможны сплаў, які дабаўляецца ў метал у плавільнай печы.

3. Нітка, якой перавязваюць крывяносныя сасуды пры аперацыі.

4. Знак, які састаўлены з элементаў двух (ці больш) пісьмовых знакаў, напр., Æ.

|| прым. лігату́рны, -ая, -ае.

Лігатурнае золата.

Л. шоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)