Verbum

саско́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да саскочыць.

саска́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. саскакваць — саскочыць.

саско́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. саскокваць — саскочыць.

разляйца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Вызваліць ад лейцаў. А конь на ляйчыну наступіў, давялося саскочыць, разляйцаць. Лобан.

пасаска́кваць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Саскочыць — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Заднія фурманкі таксама спыніліся. З іх пасаскаквалі людзі, стоўпіліся вакол. Новікаў.

саско́к, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. саскочыць; скачок. Саскок з парашутам. □ На перакладзінах у Лісіцкага нічога падобнага не было. А па брусах? Саскок экстракласа. Пінчук.

намёртва, прысл.

Так, што нельга раз’яднаць; вельмі моцна, трывала. Звязаць вяроўкі намёртва. □ Не паспеў .. [Сотнікаў] саскочыць з трактара, як побач загарэўся цягач трэцяй батарэі, намёртва села ў варонку гаўбіца. Быкаў. Рука.. [чалавека] намёртва ўпілася ў камень. Даніленка.

дзю́бнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Стукнуцца, ударыцца (звычайна тварам). Стары дзюбнуўся тварам у зямлю і застыў. Ставер. [Дыверсант] паспеў саскочыць са слупа, нагнуўся, каб вызваліць ногі ад кошак, ды так і дзюбнуўся галавой у зямлю. Беразняк.

сазва́ць, ззаву, ззавеш, ззаве; ззавем, ззавяце; пр. сазваў, ‑ла; зак., каго-што.

1. Паклікаць, запрасіць усіх, многіх; сабраць усіх, многіх. Сазваць гасцей. □ І ад гэтай думкі несвядома ўстрапянулася ў Ігнася радасць і захацелася яму саскочыць з цёмных палатак, пабегчы па зямлі, сазваць усіх людзей. Чорны.

2. Сабраць удзельнікаў (сходу, канферэнцыі і пад.) для работы, вырашэння якіх‑н. пытанняў. Сазваць кансіліум. Сазваць нараду.