эндакры́нны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з залозамі ўнутранай сакрэцыі. Эндакрынныя захворванні.

•••

Эндакрынная сістэма гл. сістэма.

[Ад грэч. éndon — унутры і krinō — аддзяляю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секре́ция физиол. сакрэ́цыя, -цыі ж.;

же́лезы вну́тренней секре́ции зало́зы ўну́транай сакрэ́цыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сакрэ́цыя, ‑і, ж.

Выпрацоўка і выдзяленне асобых рэчываў, патрэбных для жыццядзейнасці арганізма. Залозы ўнутранай сакрэцыі.

[Ад лац. secretio — аддзяленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпафі́з і гіпо́фіз, ‑а, м.

Залоза ўнутранай сакрэцыі, якая знаходзіцца на ніжняй паверхні галаўнога мозга і робіць уплыў на рост і развіццё арганізма.

[Грэч. hypóphysis — адростак.]

гіпо́фіз, ‑а, м.

Спец. Залоза ўнутранай сакрэцыі ў пазваночных жывёл і чалавека, размешчаная пад галаўным мозгам, якая ўплывае на рост і развіццё арганізма.

[Ад грэч. hypóphysis — адростак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіганты́зм, ‑у, м.

Празмерны рост чалавека, жывёліны або асобных частак іх цела ў выніку парушэння дзейнасці залоз унутранай сакрэцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надны́рачнікі, ‑аў; адз. наднырачнік, ‑а; м.

Залозы ўнутранай сакрэцыі ў чалавека і вышэйшых пазваночных жывёл, якія знаходзяцца на верхнім баку нырак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эндакрынало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае будову і функцыі залоз унутранай сакрэцыі, распрацоўвае метады лячэння захворванняў, выкліканых парушэннем іх дзейнасці. Эксперыментальная эндакрыналогія.

[Ад грэч. éndon — унутры, krinō — аддзяляю і logos — навука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яе́чка, -а, мн. -і, -чак, н.

1. гл. яйцо.

2. Парная мужчынская палавая залоза, што выпрацоўвае мужчынскія палавыя клеткі, а таксама адзін з органаў унутранай сакрэцыі ў чалавека і млекакормячых.

◊

Як яечка (разм.) — пра што-н. добра зробленае, прыгожае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клімактэ́рый, ‑я, м.

Перыяд у жыцці чалавека, які з’яўляецца пераходным ад палявой спеласці да поўнага спынення дзейнасці залоз унутранай сакрэцыі (галоўным чынам палавых органаў).

[Ад грэч. klimaktērikos — прыступка лесвіцы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́за, -ы, мн. -ы, -ло́з, ж.

Орган, які выпрацоўвае і выдзяляе рэчывы, неабходныя для жыццядзейнасці арганізма.

Слінная з.

Малочныя залозы.

Залозы ўнутранай сакрэцыі.

|| памянш. зало́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

|| прым. зало́зісты, -ая, -ае (спец.).

З. эпітэлій.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)