здзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да садраць, здзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалупа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што (разм.).

1. Калупаючы, садраць.

С. больку.

2. Калупаючы, сапсаваць.

С. стол цвіком.

|| незак. скалу́пваць, -аю, -аеш, -ае і скалу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

садра́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад садраць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наздзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Садраць, зняць вялікую колькасць чаго‑н. Наздзіраць кары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Калупаючы, садраць, сапсаваць што‑н. Скалупаць сцяну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазлу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Садраць, абадгаць усё, многае. Пазлузваць кару з бярозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слупи́ть сов., разг. злупі́ць, мног. пазлу́пліваць, садра́ць, мног. паздзіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наздзіра́ць сов. (во множестве) содра́ть, снять; сковыря́ть; сорва́ть; см. садра́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазлу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Злупіць, садраць усё, многае.

2. Рэзкім рухам зняць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паздзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Садраць што‑н. у многіх месцах, садраць усё, многае. Дзверы былі нядаўна пафарбаваныя, але фарба месцамі аблупілася, нібыта хтось знарок паздзіраў яе. Савіцкі. Колюцца [снапы лёну] сухімі камлямі, як дротам, — паздзіраў [Андрэй] усе рукі. Пташнікаў.

2. Разм. Рэзкім рухам зняць усё, многае. Віця ахвотна паздзіраў з бацькавых ног боты. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)