кобели́ный саба́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пёсий разг. псі́ны; (собачий) саба́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыма́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Зяць, прыняты ў сям’ю жонкі, які жыве ў доме жонкі.

|| прым. прыма́чы, -ая, -ае і прыма́цкі, -ая, -ае.

Прымачы хлеб — сабачы (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по-соба́чьи нареч. па-саба́чаму, па-саба́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

батра́чы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і батрацкі. Не дарэмна кажуць: «Батрачы хлеб — сабачы». Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыма́чы (принадлежащий примаку) прима́чий;

◊ п. хлеб — саба́чы — прима́чий хлеб — соба́чий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нюх, -у, м.

1. Здольнасць да ўспрыняцця і адрознівання пахаў (адно з пяці знешніх пачуццяў).

У сабакі добры н.

2. перан. Чуццё, кемлівасць.

У яго добры н. на ўсё новае.

◊

Ні за нюх (панюх) табакі (разм.) — ні за што, дарэмна (загінуць, прапасці).

Сабачы нюх — вострае адчуванне паху.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брахлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які любіць брахаць. Брахлівы сабака.

2. Які любіць хлусіць, маніць; ілжывы.

3. Балбатлівы, гаваркі. Брахлівы чалавек.

4. Які нагадвае сабачы брэх. Брахлівы гоман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Псі ’сабачы’ (Байк. і Некр.). З польск. psi ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сабачэ́ўнік ’сабачая мята’ (Сл. ПЗБ). Да сабачы. Вынік кандэнсацыі словазлучэння сабачая мята.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)