распу́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. распуджваць — распудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распужа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Тое, што і распудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)