інтэрпрэтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).
Вытлумачыць (вытлумачваць), раскрыць (раскрываць) сэнс чаго-н.
|| наз. інтэрпрэта́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раскрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да раскрыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Расхля́шчыць ’адчыніць насцеж (дзверы, вокны)’ (навагр., Жыв. сл.), расхле́шчыць ’адчыніць, раскрыць’ (мазыр., Жыв. НС), расхле́сціць ’шырока раскрыць’ (Сцяшк. Сл.). Гл. хляшчом ’аткрыта’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
растлума́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што.
Раскрыць сэнс чаго-н., зрабіць ясным, зразумелым.
Р. рашэнне задачы.
|| незак. растлума́чваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. растлумачэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
раскры́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад раскрыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разя́віць, разя́ўлю, разя́віш, разя́віць; разя́ўлены; зак., што (разм.).
Шырока раскрыць (рот, пашчу).
◊
Разявіць горла (разм., груб.) — моцна, на ўсю сілу загаварыць, закрычаць.
|| незак. разяўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
изли́ть сов. (чувства) вы́ліць; вы́казаць; раскры́ць; паспавяда́цца; (слёзы) пралі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адпяча́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Раскрыць, распакаваць. Адпячатаць канверт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскрыццё, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. раскрыць і раскрыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разя́віць ’раскрыць (рот)’ (ТСБМ), раззя́віць, роззя́віць, разьзя́віць ’раздуць, раскрыць (рот)’ (смарг., лях., віл., беласт., маст., шчуч., Сл. ПЗБ; Гарэц., Нас., Мал., Мядзв., Др.-Падб., Мат. Гом.), ’крычаць’, перан. ’адчыніць’ (Сл. ПЗБ), розя́віць, роззя́віць, розе́віць ’шырока адкрыць (рот)’ (ТС), разя́віцца, разя́віца ’раскрыць рот’, ’крычаць’, ’раскрычацца’ (шальч., трак., шчуч., даўг., Сл. ПЗБ), разяўля́цца ’зяваць’ (Яруш.). Ад раз- і зява́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)