плю́ндрыць
‘рабаваць, раскрадаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
плю́ндру |
плю́ндрым |
| 2-я ас. |
плю́ндрыш |
плю́ндрыце |
| 3-я ас. |
плю́ндрыць |
плю́ндраць |
| Прошлы час |
| м. |
плю́ндрыў |
плю́ндрылі |
| ж. |
плю́ндрыла |
| н. |
плю́ндрыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
плю́ндры |
плю́ндрыце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
плю́ндрачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дзярба́ніць
‘іграць на чым-небудзь; раскрадаць што-небудзь, атрымліваць грошы праз шантаж; дзяліць здабычу’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
дзярба́ню |
дзярба́нім |
| 2-я ас. |
дзярба́ніш |
дзярба́ніце |
| 3-я ас. |
дзярба́ніць |
дзярба́няць |
| Прошлы час |
| м. |
дзярба́ніў |
дзярба́нілі |
| ж. |
дзярба́ніла |
| н. |
дзярба́ніла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
дзярба́нь |
дзярба́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
дзярба́нячы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
красці, раскрадаць, абкрадаць; цягаць, цягнуць, абіраць, зносіць (разм.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Лама́ць, ломаць, ламаці ’ламаць, крышыць’, ’нявечыць, калечыць’, ’здабываць, разломваючы чым-небудзь’, ’даводзіць да непрыгоднасці, псаваць разбураючы’, ’аб тупым, працяглым болю ў касцях’, ’разбураць, знішчаць старое, аджыўшае’ (ТСБМ, Сцяшк., Яруш., Сл. паўн.-зах.), ’церці лён, каноплі’ (Сл. паўн.-зах., Сцяшк., Інстр. 1), ’раўняць поле’ (Жд. 2), ’баранаваць упоперак пластоў’ (Дэмб. 2), ламаць шапку ’перагінаць, надломліваючы салому ў снопе каля перавясла’ (Сл. паўн.-зах.), ламаць борць ’раскрадаць мёд дзікіх пчол’ (Анох.), ’араць цаліну’ (Сл. паўн.-зах.). Укр. ламати, ломати, рус. ломать, польск. łamać, н.-луж. łamaś, в.-луж. łamać, чэш. lámati, славац. lamať, lamac, славен. lȃmati, lómiti, серб.-харв. ла́мати (< ло̀мити), ст.-слав. (прѣ)ламати. Прасл. lamati — ітэратыў да lomiti > ламіць (гл.). Аб ст.-слав. і ст.-рус. ла‑//ло‑ гл. Аткупшчыкоў, Из истории, 245. Сюды ж ламацца ’патрабаваць злучку (аб карове)’ (Касп.) — семантычны перанос з ламацца. Гл. лом.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)