спа́ржавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да спаржы. Спаржавая расада. // Прыгатаваны са спаржы, са спаржай. Спаржавы суп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаршко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Гаршка, гаршкоў, прыгодны для вырабу гаршкоў. // Вырашчаны ў гаршку. Гаршковая расада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паса́да 1 ’месца на службе, звязанае з выкананнем пэўных абавязкаў’ (ТСБМ). З польск. posada ’тс’.

Паса́да 2 ’сядзіба’ (Бяльк.). Да паса́д 2 (гл.).

Паса́да 3 ’расада’ (Касп.). Пад уплывам дзеяслова пасадзі́ць ад раса́да (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Садзо́нкі, саджо́нкі ’пасадкі маладога лесу’, ’саджанцы’, ’расада’, садзо́нкі ’пасадка лесу’ (Сцяшк. Сл.). З польск. sadzonka ’саджанец’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прадзе́рціся, ‑дзяруся, ‑дзярэшся, ‑дзярэцца; ‑дзяромся, ‑дзерацеся; пр. прадзёрся, ‑дзерлася; зак.

Тое, што і прадрацца. Ні морква, ні цыбуля, ні расада Прадзерціся між [макам] не могуць аніяк. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пля́нцы ’месца, дзе вырошчваюць садовыя саджанцы, паркавыя дрэўцы’ (нясвіж., Ялік.), аляпцы, плянсы ’расада’ (ігн., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене, з літ. plensai ’маладыя расліны, парасткі’ < ням. pflanzen ’тс’ (Сл. ПЗБ, 4, 24), што неабавязкова, параўн. бел. ((глянцы, флянцікі ’атожылкі, саджанцы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карані́сты, ‑ая, ‑ае.

1. З вялікай колькасцю добра развітых каранёў (пра расліны, дрэвы). Караністая расада.

2. Пакрыты, пераплецены каранямі дрэў (пра дарогу і пад.). Я націскаў, як толькі мог, на педалі, .. але ўсё роўна ўцячы ад дажджу не ўдалося, — дарога скрозь вузкая, караністая. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́янка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм.

1. Дробна прасеяная мука. Аржаная сеянка.

2. Тое, што і сеянец. К канцу мая расада Аксінні абагнала сеянку Палікарпаўны. Кулакоўскі.

3. Насенне, клубні, прызначаныя для пасеву. [Маці:] — А потым перабрала бульбу. Сеянку ў пограб, а тую, што есці, — у падполле. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

порасти́ сов.

1. (прибавить в росте) парасці́;

э́та расса́да ещё порастёт гэ́та раса́да яшчэ́ парасце́;

2. (зарасти — чем) зарасці́;

порасти́ траво́й зарасці́ траво́й;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыня́цца, прымуся, прымешся, прымецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Укараніцца, прыжыцца. Расада прынялася. Прышчэпак прыняўся. □ Зазелянелі, заслалі дол маладыя пахучыя сасонкі, — прыняліся на добрай зямлі. Пташнікаў. // Прышчапіцца (пра вакцыну). Воспа прынялася.

2. за што і з інф. Пачаць што‑н. рабіць; узяцца за што‑н. Нам, будучым курсантам, дачасна назначылі выпускныя экзамены за вучылішча, і мы спешна прыняліся за падрыхтоўку да іх. Марціновіч. Сідор усеўся за стол і прыняўся вячэраць. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)