Verbum

вы́веславаць, -лую, -луеш, -луе; -луй; зак.

Грабучы вёсламі, выплысці.

В. на сярэдзіну ракі.

зві́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Хвалістае скрыўленне, выгін.

З. ракі.

Звіліны мозгу.

вы́гіб, -у, мн. -ы, -аў, м.

Выпукласць, выпуклая лінія згібу.

В. дугі.

В. ракі.

пало́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Незамерзлае або ўжо расталае месца на ледзяной паверхні ракі, возера.

Конь праваліўся ў палонку.

2. Адтуліна, прасечаная ў лёдзе ракі, возера і пад.

Лавіць рыбу ў палонцы.

брод, -у, М -дзе, мн. брады́, -о́ў, м.

1. Неглыбокае месца на ўсю шырыню ракі, возера, зручнае для пераходу, пераезду.

Пераправіцца бродам.

2. След, пракладзены на сенажаці, у полі, каб размежаваць участкі.

Правёў б. да самай ракі.

|| прым. бро́давы, -ая, -ае.

левабярэ́жжа, -а, н.

Прастора, што знаходзіцца на левым беразе, прылягае да левага берага ракі.

Л.

Нёмана.

наго́рны, -ая, -ае.

1. Горны, які знаходзіцца ў гарах.

Н. ручай.

2. Гарысты, высокі.

Н. бераг ракі.

цясні́на, -ы, мн. -ы, -ні́н, ж.

Вузкая, глыбокая рачная даліна з крутымі стромкімі схіламі.

Глыбокая ц. ракі.

перака́т², -у, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м.

Мелкаводны ўчастак рэчышча ракі.

Рачныя перакаты.

|| прым. перака́тны, -ая, -ае.

дзеравя́ка, -і, ДМ -вя́цы, мн. -і, -вя́к, ж. (разм.).

Кавалак дрэва.

На беразе ракі дагнівалі пачарнелыя дзеравякі.