зява́ка, ‑і, Д ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑вады, Т ‑ай, ж.

Разм. Той, хто з-за лішняй цікаўнасці заглядваецца на каго‑, што‑н.; разявака. Цяпер усе зявакі, раскрыўшы раты, пазіралі не на аркестр, а на танцораў. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зева́ка разг. разява́ка, -кі м. и ж., разя́ва, -вы м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фо́фан​I прост.

1. разява́ка, -кі м.;

2. карт. фо́фан, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раззя́ва прост., бран. разява́ка, -кі м. и ж., разя́ва, -вы м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Прага́піць ’празяваць’ (івац., Нар. сл.), прогстыты ’тс’ (брэсц., З нар. сл.). Да гапа разявака’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дуду́к ’маўчун’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. dudùkas ’разявака’. Няпэўна. Хутчэй да дуду́каць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раззе́ўрат (разьзеўрат) ’разява, разявака’ (Стан.), сюды ж разяўро́тны ’няўважлівы’ (Сцяшк. Сл.). Ад разявіць (гл.) і рот (гл.), параўн. Гл. ратазей, разява.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ротозе́й м.; ротозе́йка ж., разг. разя́ва, -вы м. и ж., разява́ка, -кі м. и ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

садо́вый садо́вы;

садо́вая кали́тка садо́вая фо́ртка;

садо́вая мали́на садо́выя малі́ны;

◊

голова́ садо́вая бран. галава́ бязмо́зглая, разява́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

растеря́ха прост. разява́ка, -кі м. и ж., разя́ва, -вы м. и ж., расця́па, -пы м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)