пе́р’е, -я, н., зб.

Пёры (гл. пяро ў 1 знач.).

Гусінае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рандо́², нескл., н.

1. Закруглены рукапісны, а таксама друкаваны шрыфт (спец.).

2. Пяро са зрэзаным канцом для пісання такім шрыфтам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жар-пту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Казачная птушка незвычайнай прыгажосці з яркім агністым пер’ем.

Знайсці пяро жар-птушкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыло́граф, ‑а, м.

Палачка з пяром на адным канцы і з карандашом на другім, пяро-карандаш. // Вечнае пяро.

[Ад грэч. stylos — палачка для пісьма і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адтачы́ць, -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны; зак., што.

1. Зрабіць вострым.

А. нож.

2. перан. Удасканаліць майстэрства, зрабіць выразным.

А. пяро крытыка.

|| незак. адто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыло́, нескл., н.

Уст. Прылада для пісьма; пяро.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́р’е, ‑я, н., зб.

Пёры (гл. пяро ў 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рца, ‑а, н.

1. Памянш. да пяро.

2. Ліст цыбулі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўлі́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паўліна, належыць яму. Паўлінавае пяро.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гусі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусі, гусей, належыць ім. Гусінае мяса. Гусіныя лапы. □ На вуліцы гусіныя чароды паволі і нехаця, з крыкам саступаюць дарогу машынам. Хведаровіч.

•••

Гусінае пяро гл. пяро.

Гусіная скура гл. скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)