Verbum

кансэ́нсус, -у, м. (кніжн.).

Адзінства меркаванняў, узаемная згода па спрэчным пытанні, дасягнутая ў выніку абмеркавання і збліжэння пазіцый.

канве́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (афіц.).

Міжнародная дамова, пагадненне па якім-н. спецыяльным пытанні.

|| прым. канвенцы́йны, -ая, -ае.

кансультава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся; незак., з кім.

Раіцца са спецыялістам па якім-н. пытанні.

|| зак. пракансультава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся.

дасье́, нескл., н.

Збор дакументаў па якім-н. пытанні, справе, асобе, а таксама папка з такімі дакументамі.

Завесці д. на каго-н.

рэспандэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (афіц.).

Асоба, якая адказвае на пытанні анкеты або дае інтэрв’ю.

|| прым. рэспандэ́нцкі, -ая, -ае.

віктары́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

Гульня ў адказы на пытанні з розных галін ведаў, звычайна аб’яднаных агульнай тэмай.

Літаратурная в.

Музычная в.

фармацэ́ўтыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Комплекс дысцыплін, якія вывучаюць пытанні здабычы, апрацоўкі, вырабу, захоўвання і водпуску лекавых сродкаў.

|| прым. фармацэўты́чны, -ая, -ае.

станавы́¹, -а́я, -о́е.

У выразе: станавы хрыбет чаго (кніжн.) — аснова чаго-н., нешта галоўнае, цэнтральнае ў якім-н. пытанні (першапачаткова — тое, што і пазваночнік).

дыскутава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак., што, аб чым і без дап.

Весці дыскусію па тым ці іншым пытанні; абмяркоўваць што-н., удзельнічаючы ў дыскусіі.