Verbum

разадзе́ць, -дзе́ну, -дзе́неш, -дзе́не; -дзе́ты; зак., каго-што (разм.).

Прыгожа апрануць; убраць, прыбраць.

Р. дзіця.

|| незак. разадзява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

прыхарашы́цца, -рашу́ся, -ро́шышся, -ро́шыцца; зак. (разм.).

Апрануцца прыгожа, надаць сабе прыгажэйшы выгляд.

|| незак. прыхаро́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. прыхаро́шванне, -я, н.

згра́бны, -ая, -ае.

1. Прыгожа і правільна складзены, добрага целаскладу.

Зграбная дзяўчына.

2. Грацыёзны ў рухах.

Зграбная паходка.

|| наз. згра́бнасць, -і, ж.

аво́хці, выкл.

Выгук пры выказванні жалю, бядоты.

◊

Авохці мне (разм.) — ужыв. як выказванне здзіўлення, задавальнення, спачування і інш.

Авохці мне!

Як там прыгожа!

куфэ́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

1. Невялікі куфар; тое, што і куфар.

2. Дарожная скрынка (род чамадана), звычайна прыгожа аформленая.

|| прым. куфэ́рачны, -ая, -ае.

ух, выкл.

1. Выражае розныя моцныя пачуцці.

Ух ты, прыгожа як!

2. Ужыв. пры абазначэнні рэзкага гуку ад удару, выбуху, выстралу.

Ух!

Раздаўся глухі ўдар.

ла́дна, прысл.

1. Зграбна, прыгожа, спраўна.

Л. пашыты.

2. у знач. сцвярдж. часц. Ужыв. для выражэння згоды, пацвярджэння чаго-н., азначае: добра, хай сабе і так.

Л., прыйду!

ло́дачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. лодка.

2. звычайна мн. Адкрытыя жаночыя туфлі без раменьчыка і зашпількі.

Яна прыгожа прытупвала сваімі новенькімі лодачкамі.