вы́жывіць

‘пракарміць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́жыўлю вы́жывім
2-я ас. вы́жывіш вы́жывіце
3-я ас. вы́жывіць вы́жывяць
Прошлы час
м. вы́жывіў вы́жывілі
ж. вы́жывіла
н. вы́жывіла
Загадны лад
2-я ас. вы́жыві вы́жывіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́жывіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прако́рмліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пракарміць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракармле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пракарміць (у 1 знач.), пракарміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прако́рм, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пракормліваць — пракарміць (у 1 знач.) і пракормлівацца — пракарміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укармі́ць, укармлю, укорміш, укорміць; зак., каго-што.

1. Зрабіць сытым; адкарміць. Укарміць парсюка.

2. Разм. Пракарміць. Укарміць сям’ю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.

1. Накарміць звыш меры; абкарміць. Перакарміць дзіця.

2. Разм. Накарміць, пракарміць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укармі́ць, укармлю́, уко́рміш, уко́рміць; уко́рмлены; зак.

1. каго (што). Зрабіць сытым; адкарміць.

У. парсюка.

2. каго-што. Пракарміць (разм.).

У. сям’ю.

|| незак. уко́рмліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. укармі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., уко́рміцца (да 1 знач.); незак. уко́рмлівацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прахарчава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., каго-што.

Пракарміць каго‑н. [Хлопчык] наймаўся ў батракі, у грузчыкі, толькі б прахарчаваць сябе. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакармі́ць, ‑кармлю, ‑корміш, ‑корміць; зак., каго.

1. Дакончыць кармленне каго‑н. Дакарміць дзіця.

2. Пракарміць да якога‑н. тэрміну. Дакарміць авечак да вясны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прохарчи́ть сов., прост.

1. (истратить деньги на харчи) прае́сці;

2. (прокормить) прахарчава́ць, пракармі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)