пракапа́ны і прако́паны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пракапа́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прары́ць, ‑рые; зак., што.

Пракапаць (пераважна рылам). Свіння прарыла канаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пракапаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прако́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пракопваць — пракапаць і пракопвацца — пракапацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Пракапаць, пракласці вялікую колькасць чаго‑н. Напракопваць падземных хадоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прако́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. пракопваць — пракапаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Пракапаць што‑н. у многіх месцах. [Аўхім] норы з хаты ў пограб папракопваў, а з пограба да калодзежа, за хлеў... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проры́ть сов., в разн. знач. пракапа́ць, мног. папрако́пваць; (рылом — о животных) прары́ць, мног. папрарыва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дакапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Скончыць кананне чаго‑н. Дакапаць бульбу. Дакапаць яму.

2. чаго. Накапаць дадаткова. Дакапаць буракоў.

3. што. Пракапаць да якога‑н. месца. Дакапаць канаву да дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)