прагі́б, -у, м.

1. гл. прагнуцца, прагнуць.

2. мн. -ы, -аў. Прагнутае месца.

Трэшчына ў прагібе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прогну́ть сов., прагну́ць, мног. папрагіна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадушы́ць¹, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны; зак., што.

Моцна націснуўшы, прагну́ць, праламаць.

П. шкло. П. крэсла.

|| незак. праду́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вожделе́ть несов., книжн. жада́ць, хаце́ць; пра́гнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагіба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрагіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прагнуць у многіх месцах. Папрагінаць дошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагі́б, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прагібаць — прагнуць.

2. Прагнутае месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагіба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прагібаць — прагнуць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. прагібацца — прагнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прагінаць — прагнуць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. прагінацца — прагнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)