казя́ўка, ‑і,
Усякае маленькае насякомае; кузурка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
казя́ўка, ‑і,
Усякае маленькае насякомае; кузурка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
месть
из мести з по́мсты, по́мсцячы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отмще́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
немезі́да, ‑ы,
Багіня кары, помсты ў старажытнай грэчаскай міфалогіі.
[Грэч. Némesis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Імсці́ць ’помсціць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адзіночналі́кавы, ‑ая, ‑ае.
У выразе: адзіночналікавы назоўнік — назоўнік, які ўжываецца толькі ў адзіночным ліку, напрыклад:
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кацю́ша, ‑ы,
Жартаўліва-ласкавая назва рэактыўнага мінамёта, устаноўленага на аўтамабілі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зглу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
параху́нак, ‑нку,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отме́стка
в отме́стку у адпла́ту, каб адпо́мсціць, по́мсцячы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)