напуска́ть несов.
1. напуска́ць; (нагонять) наганя́ць;
напуска́ть стра́ху (страх) на кого́ напуска́ць (наганя́ць) стра́ху на каго́;
2. (на кого — о внешнем виде, поведении) разг. напуска́ць;
напуска́ть на себя́ стро́гость напуска́ць на сябе́ стро́гасць;
3. (побуждать к нападению) напуска́ць; (пускать) пуска́ць; (натравливать) нацко́ўваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кірава́ць несов.
1. (направлять движение) управля́ть; (лодкой, автомобилем, лошадьми и т.п. — ещё) пра́вить;
2. (осуществлять руководство) руководи́ть; ве́дать; (хозяйничать) распоряжа́ться;
к. наро́днай асве́тай — управля́ть (руководи́ть, ве́дать) наро́дным образова́нием;
3. (государством, страной) руководи́ть; пра́вить, управля́ть;
4. направля́ть;
к. ло́дку на сярэ́дзіну ракі́ — направля́ть ло́дку на середи́ну реки́;
5. перен. (побуждать) дви́гать, руководи́ть;
ім кіру́е пачуццё спага́ды — им дви́жет (руководи́т) чу́вство сострада́ния;
6. грам. управля́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
толка́ть несов.
1. шту́рхаць; пхаць, пхнуць;
толка́ть кого́-л. ло́ктем шту́рхаць каго́-не́будзь ло́кцем;
толка́ть пе́ред собо́й та́чку пхаць (пхнуць) пе́рад сабо́й та́чку;
2. спорт. шту́рхаць;
толка́ть ядро́ шту́рхаць ядро́;
3. перен. (побуждать к чему-л.) заахво́чваць (да чаго-небудзь), наво́дзіць (на што-небудзь), падбіва́ць (на што-небудзь);
толка́ть на мысль наво́дзіць на ду́мку;
толка́ть на преступле́ние падбіва́ць на злачы́нства;
◊
толка́ть в про́пасть шту́рхаць у про́рву (бе́здань);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дви́гать несов.
1. (перемещать) су́нуць, со́ваць, со́ўгаць; (тащить) цягну́ць; (толкать) штурха́ць, пхаць;
дви́гать столы́ со́ваць сталы́;
2. (приводить в движение) ру́хаць;
пружи́на дви́жет механи́зм часо́в спружы́на ру́хае механі́зм гадзі́нніка;
3. (шевелить) варушы́ць, кра́таць;
дви́гать па́льцами варушы́ць (кра́таць) па́льцамі;
4. (заставлять идти вперёд, направлять) ру́хаць;
дви́гать войска́ на неприя́теля ру́хаць во́йскі на во́рага;
5. перен. ру́хаць;
дви́гать нау́ку ру́хаць наву́ку;
6. перен. (побуждать) кірава́ць (кім, чым), накіро́ўваць (каго, што);
им дви́жет чу́вство сострада́ния ім кіру́е (яго́ накіро́ўвае) пачуццё спага́ды;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
побужде́ние ср.
1. (действие) прымушэ́нне, -ння ср., прыму́с, -су м.; падахво́чванне, -ння ср., заахво́чванне, -ння ср.; схіле́нне, -ння ср.; стымулява́нне, -ння ср.;
побужде́ние к де́йствию прымушэ́нне (прыму́с) да дзе́яння; см. побужда́ть;
2. (побудительная причина — намерение) наме́р, -ру м.; (желание) жада́нне, -ння ср.; (соображение) меркава́нне, -ння ср.; (мотив) маты́ў, -ты́ву м.; (склонность) нахі́л, -лу м.; (стимул) сты́мул, -лу м.; (импульс) і́мпульс, -су м.; (охота) ахво́та, -ты ж.; (влечение) ця́га, -гі ж.; (стремление) імкне́нне, -ння ср.;
из коры́стных побужде́ний з кары́слівых меркава́нняў;
по со́бственному побужде́нию па ўла́сным наме́ры (жада́нні), па ўла́снай ахво́це;
есте́ственное побужде́ние прыро́дны і́мпульс, натура́льнае імкне́нне;
сле́довать побужде́нию се́рдца рабі́ць, як ка́жа (падка́звае) сэ́рца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)