лупі́на, -ы, мн. -ы, -пі́н, ж.

1. Вонкавая абалонка плода, семя.

2. толькі мн. Адходы пасля ачысткі бульбы, пладоў, семя; шалупіны.

Кош лупін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каляпло́днік, ‑а, м.

Сценка плода ў раслін, якая абкружае насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люфа́, -ы́, ж.

1. Паўднёвая расліна сямейства гарбузовых.

2. Губка з высушанага валакністага плода гэтай расліны.

|| прым. лю́фавы, -ая, -ае і люфо́вы, -ая, -ае.

Люфовая мачалка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

міжпло́днік, ‑а, м.

Спец. Сярэдні, прамежкавы слой сценкі плода ў расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плодавыгна́нне, ‑я, н.

Спец. Выгнанне, знішчэнне зародка, плода (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарцаві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж.

1. Сярэдняя частка сцябла, ствала або кораня раслін.

2. Унутраная, сярэдняя частка чаго-н., напр., плода.

С. яблыка.

|| прым. сарцаві́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плодавыганя́ючы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для выгнання, знішчэння плода (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пладаго́нны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для выгнання, вытручвання плода (у 2 знач.). Пладагонныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарцаві́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сарцавіны. Сарцавінная частка плода. Сарцавінная гніль буракоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалупі́на, -ы, ж.

1. Вонкавая мяккая прыродная абалонка (плода, бульбы і пад.); скурка.

Абдзерці шалупіну з бульбіны.

2. мн. -ы, -пін. Адходы пасля ачысткі пладоў, бульбы.

Збіраць шалупіны на корм свінням.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)