упрыгля́дку нареч., разг., шутл. впригля́дку;

піць чай у. — пить чай впригля́дку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сусо́лить несов., прост.

1. (медленно пить) цадзі́ць; (сосать) смакта́ць;

2. (пачкать) слі́ніць, цухмо́ліць;

3. (разглагольствовать) перен. даліка́тнічаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впригля́дку нареч., прост., шутл. упрыгля́дку;

пить ко́фе (чай и т. п.) впригля́дку піць ка́ву (чай і да таго́ падо́бнае) упрыгля́дку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жлу́кціць несов.

1. бу́чить;

ж. бялі́зну — бу́чить бельё;

2. перен., прост. (не в меру пить) дуть, хлеста́ть;

ж. гарэ́лку — дуть (хлеста́ть) во́дку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заліва́ць несов.

1. в разн. знач. залива́ть; (всплеском вливаться куда-л. — ещё) захлёстывать, заплёскивать; см. залі́ць I;

2. прост. (сильно пить) залива́ть;

3. прост. лгать, врать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́шать несов. е́сці; (пить) піць;

ку́шать пиро́г е́сці піро́г;

ку́шать чай уст. піць чай;

ку́шайте! (ешьте) е́шце!; (пейте) уст. пі́це!;

ку́шать по́дано на стол пада́дзена;

пожа́луйте ку́шать! про́сім (прашу́) да стала́!, калі́ ла́ска да стала́!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ву́сны I, -наў ед. нет уста́;

◊ з ~наў у в. — из уст в уста́;

ва́шымі б ~намі ды мёд піць — погов. ва́шими бы уста́ми да мёд пить

ву́сны II у́стный; слове́сный;

~ная наро́дная тво́рчасць — у́стное наро́дное тво́рчество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сёрбаць несов.

1. в разн. знач. хлеба́ть;

с. капу́сту — хлеба́ть щи;

с. чай — хлеба́ть чай;

2. (пить небольшими глотками время от времени) прихлёбывать;

гаво́рачы, ён уве́сь час ~баў малако́ — разгова́ривая, он всё вре́мя прихлёбывал молоко́;

3. отхлёбывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мёд мёд, род. мёду м.;

◊

ва́шими бы уста́ми да мёд пить погов. ва́шымі б ву́снамі ды мёд піць;

ло́жка дёгтя в бо́чке мёда лы́жка дзёгцю ў бо́чцы мёду;

здесь ему́ не мёд тут яму́ не мёд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Піць 1, пэ́тэ, пы́ты ’глытаць вадкасць’, ’выпіваць спіртныя напіткі’ (ТСБМ, Яруш., Шат., Сл. ПЗБ, ТС), сюды ж пітво́, піццё, піцье ’напітак’ (Касп., ТС), пі́цё ’выпіўка’, піццё ’пойла’ (Сл. ПЗБ), піток, піце́ц ’аматар выпіць’, піткі́ ’які прыемна піць’ (ТСБМ, Янк. 3., Мік., Гарэц.); піць ’склёўваць зерне ў каласах (пра птушак)’ (ТС), ’кляваць проса з мяцёлкі’ (Юрч. СНЛ). Укр. пи́ти, рус. пить, польск. pić, н.-луж. piś, в.-луж. pić, чэш. píti, славац. piť, славен. píti, серб.-харв. пи̏ти ’піць’, макед. пие ’тс’, ’курыць тытунь’, балг. пия ’тс’. Прасл. piti < і.-е. *pïH‑tēi̯ > pī ці *péi̯H‑tēi > pōi̯ > *pojiti > паіць: ст.-грэч. πῑνω ’п’ю’, лесбійск. πώνω, заг. лад. πῖθι, лац. bibo < *pibō ’п’ю’, алб. pi ’тс’, ірл. ibim, ст.-інд. píbati ’(ён) п’е’, pītás ’выпіты’, pítiṣ ’піццё’, ст.-прус. poi​eti ’піце!’, літ. puota ’выпіўка’, лат. pōtus ’выпіты; п’яны’ (Міклашыч, 246; Траўтман, 228; Фрэнкель, Balt. Spr., 37; Бязлай, 3, 44). Значэнне ’выціскаць сок з зярнят, вішань і пад. (пра птушак)’ — другасная беларуска-польская ізасема, гл. Цыхун, Бел.-польск. ізал., 147–148.

Піць 2 ’нос’ (пін., Сл. Брэс.). Скарочаная форма ад пі́паць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)