папе́сціцца, ‑пешчуся, ‑песцішся, ‑песціцца; зак.
Песціцца некаторы час. Так добра там, прылёгшы на пясок, Папесціцца ружовым летнім ранкам! Колас. [Бацька:] — Раненька, калі сонца прыгрэе ды ціха навокал, цецерукі любяць папесціцца ў пясочку. Кірэенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распе́сціцца, ‑пешчуся, ‑песцішся, ‑песціцца; зак.
Разм. Стаць занадта спешчаным, капрызным, распусным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́ставацца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; незак.
Тое, што і песціцца. Пеставацца ў пасцелі не было калі — вунь жонка нешта ўжо смажыць на снеданне. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Куне́жыцца ’песціцца’ (Сцяшк., Ян.). Да нежыцца (ку‑ прэфіксацыя).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пясту́н, пестуна, м.
1. Той, хто любіць песціцца; балаўнік.
2. Той, каго вельмі песцяць, распешчваюць. [Алень] прыблудзіўся на батарэю яшчэ зімой і, як расказваюць, быў пестуном гарматных разлікаў. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
избало́вываться
1. пе́сціцца, распе́шчвацца; ба́лавацца, разбало́ўвацца; разду́рвацца;
2. страд. распе́шчвацца, разбало́ўвацца; разду́рвацца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разне́живаться
1. (поддаваться неге) распе́шчвацца, пе́сціцца;
2. расчу́львацца; см. разне́житься;
3. страд. распе́шчвацца; расчу́львацца; см. разне́живать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Лёста ’дабразычлівая, вельмі памяркоўная дзяўчына’ (глус., Янк. Мат.), укр. жытом. лʼоста ’пястун’. Да прасл. Ibstь ’ліслівасць’. Параўн. таксама бел. лёсціцца ’песціцца, лашчыцца, мілавацца; намагацца лёсткамі здабыць прыхільнасць’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бязві́нны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае віны; нявінны. [Лазарэўская:] — Самае важнае, што ў нас Савецкая ўлада, а яна не дазволіць нікому крыўдзіць бязвіннага чалавека. Паслядовіч. [Вера] песціцца ў яго [Карызны] абнімках, забаўляецца, як чыстае, бязвіннае дзіця. Зарэцкі. Жудасна было глядзець, як гінулі гэтыя бязвінныя, бездапаможныя стварэнні [пінгвіны]. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Намазклі́вы ’ўпарты’ (браг., рэч., Мат. Гом.), параўн. укр. палес. намазкліва, намбзклювата, намосклювата, намизкувата (Полесский этнолингвистический сборник. M., 1983, 191). Няясна, магчыма, да мазацца ’капрызнічаць, песціцца’, миза ’капрызніца, песта’, мазлівы ’капрызны, спешчаны’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)