стацця́ ж. (разряд) статья́;

матрос пе́ршай ~цці́ — матро́с пе́рвой статьи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарэ́лкі, -лак.

Народная гульня, удзельнікі якой стаяць парамі, а той, хто «гарыць», стаіць наперадзе і па сігнале ловіць аднаго з першай пары, якая разбягаецца ў розныя бакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́днасць, -і, ж.

1. Адносіны паміж людзьмі, якія маюць агульных продкаў.

Р. першай ступені.

Р. душ (перан.).

2. Блізкасць, падабенства, заснаванае на агульнасці паходжання.

Р. славянскіх народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

оказа́ние аказа́нне, -ння ср.;

оказа́ние пе́рвой по́мощи аказа́нне пе́ршай дапамо́гі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

а́льфа, -ы, ж.

Назва першай літары грэчаскага алфавіта.

◊

Ад альфы да амегі (кніжн.) — ад пачатку да канца.

Альфа і амега чаго (кніжн.) — аснова, сутнасць, самае галоўнае ў чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гі́льдыя ж., ист. ги́льдия;

◊ (махля́р) пе́ршай гі́льдыі — (плут, жу́лик) пе́рвой ма́рки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́жасць ж. све́жесть; см. све́жы;

◊ не пе́ршай ~сці — не пе́рвой све́жести

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маладо́сць, -і, ж.

1. Юнацкі ўзрост, маладыя гады жыцця.

2. Нядаўняе, непрацяглае існаванне чаго-н.

М. краіны.

◊

Другая маладосць — прыліў новых сіл у пажылыя гады.

Не першай маладосці — немалады, пажылы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

першапачатко́вы, -ая, -ае.

1. Самы першы, які папярэднічае ўсяму астатняму.

П. план падарожжа.

2. Які з’яўляецца пачаткам, першай ступенню чаго-н.

П. перыяд хваробы.

Першапачатковае накапленне капіталу.

|| наз. першапачатко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыналі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шырокая спадніца на тонкіх абручах, стальных або з кітовага вуса (у модзе з першай паловы 19 ст.).

|| прым. крыналі́навы, -ая, -ае і крыналі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)