авіяпо́шта, ‑ы, ДМ ‑шце, ж.

Перавозка пошты паветраным транспартам. Паслаць пісьмо авіяпоштай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантэ́йнерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кантэйнера, звязаны з ім. Кантэйнерныя машыны. Кантэйнерная перавозка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахт, -у, М -хце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Плата за перавозку грузаў водным шляхам.

2. Грузы, якія перавозяцца на зафрахтаваным судне, а таксама такая перавозка.

|| прым. фрахто́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́лікавы мор. я́личный;

~выя вёслы — я́личные вёсла;

~вая пераво́зка — я́личная перепра́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

транзі́т, -у, М -зі́це, м.

1. Правоз тавараў ці пасажыраў з аднаго пункта ў іншы цераз прамежкавыя пункты.

2. Перавозка грузаў без перагрузак на прамежкавых станцыях.

|| прым. транзі́тны, -ая, -ае.

Т. груз.

Т. цягнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрахт, ‑у, М ‑хце, м.

1. Плата за перавозку грузаў водным шляхам.

2. Грузы, якія перавозяцца на зафрахтаваным судне, а таксама такая перавозка.

[Ням. Fracht.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трансаге́нцтва, ‑а, н.

Транспартнае агенцтва — установа, якая аказвае насельніцтву ўсе віды транспартных паслуг (перавозка рэчаў, продаж і дастаўка на дом білетаў на розныя віды транспарту).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ізво́знік ’рамізнік’ (Нас.), ’возчык бярвенняў і г. д.’ (Касп.), рус. дыял. изво́зник, ст.-рус. извозникъ, ізвоздникъ, извожникъ ’перавозчык’. Усх.-слав. утварэнне ад извозъ ’перавозка’ з суф. Nomina agentis ‑ник. Гл. паралельнае ізвозчык, вознік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ізво́зчык ’возчык, рамізнік’ (Бяльк.), рус. извозчик, дыял. изво́щик, укр. зво́щик, ст.-рус. извощикъ, извозщик ’перавозчык, рамізнік’. Утворана ад извозъ ’перавозка’ з суф. Nomina agentis ‑чик. Гл. Шанскі, 2, I, 25–26. Параўн. ізвознік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парахо́дства, ‑а, н.

1. Прадпрыемства, якое кіруе параходным транспартам і ажыццяўляе перавозкі пасажыраў і грузаў. Пятро Рабянок — лепшы механік Гомельскага рачнога параходства. «Маладосць».

2. Разм. Рух параходаў па водных шляхах; перавозка пасажыраў, грузаў на параходах. На паўночных рэках параходства пачынаецца ў пачатку лета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)