і́лька, -і, ДМ ільцы, мн. -і, ілек, ж.

Драпежны пушны звярок сямейства куніцавых, які водзіцца ў Паўночнай Амерыцы; футра гэтага звярка.

|| прым. і́лькавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каўбо́й, ‑я, м.

Конны пастух у Паўночнай Амерыцы.

[Англ. cowboy ад cow — карова і boy — хлопчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брыта́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Насельніцтва Злучанага Каралеўства Вялікабрытаніі і Паўночнай Ірландыі: англічане, шатландцы, валійцы, паўночныя ірландцы.

|| ж. брыта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. брыта́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэ́рыя, ‑і, ж.

Вялікая раўніна з расліннасцю стэпавага тыпу ў Паўночнай Амерыцы.

[Фр. prairie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брантаза́ўр, ‑а, м.

Буйны дыназаўр, які жыў у юрскі перыяд у Паўночнай Амерыцы.

[Грэч. brontē — гром і sauros — яшчарка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіваваро́нкавыя, ‑ых.

Сямейства птушак атрада ракшападобных, пашыранае ў Еўропе, Азіі і Паўночнай Афрыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядазу́б, ‑а, м.

Ядавітая яшчарка, што водзіцца ў стэпах і пустынях Паўночнай Амерыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́та, нескл., н.

У некаторых краінах: асобныя кварталы горада, выдзеленыя для пражывання дыскрымінаваных расавых ці рэлігійных груп насельніцтва.

Негрыцянскае г. (у ЗША). Яўрэйскія г. (у Еўропе пры фашызме). Каталіцкія г. (у Паўночнай Ірландыі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скунс, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам, які выдзяляе рэзкі смярдзючы пах, водзіцца ў Паўночнай і Цэнтральнай Амерыцы, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. ску́нсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мінта́й, ‑я, м.

Мелкаводная рыба сямейства трасковых, якая водзіцца ў паўночнай частцы Ціхага акіяна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)