по́рта, нескл., н.

Спец. Паштова-тэлеграфныя расходы, якія аплачваюцца заказчыкамі, кліентамі.

[Іт. porto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэспандэ́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Паштовая перапіска паміж асобамі або ўстановамі.

Весці карэспандэнцыю.

2. зб. Пісьмы, паштова-тэлеграфныя адпраўленні.

Дастаўка карэспандэнцыі.

Заказная к.

3. Паведамленне пра падзеі, дасланае адкуль-н. у газету, часопіс.

Паслаць карэспандэнцыю ў «Вячэрні Мінск».

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пакетбо́т ’марское паштова-пасажырскае судна’ (ТСБМ). З рус. пакетбо́т ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83), дзе з англ. packetboot праз гал. pakket‑boot ’паштовае судна’ (гл. Фасмер, 3, 188).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паклапата́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; зак.

1. Прыкласці сілы, намаганні, каб зрабіць што‑н., дамагчыся чаго‑н. — Давай паклапочам перад паштова-дарожным начальствам, — пажартаваў Фелікс, — няхай пусцяць адзін-два дыліжансы і да Саўкі. Якімовіч.

2. Правесці некаторы час у клопатах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэспандэ́нцыя, ‑і, ж.

1. Паштовая перапіска паміж асобамі або ўстановамі. Весці карэспандэнцыю.

2. зб. Пісьмы, паштова-тэлеграфныя адпраўленні. Паштовай скрынкай .. я не карыстаўся, маючы шматгадовую звычку атрымліваць карэспандэнцыю на паштамт. Васілёнак. Народны суддзя Міхаіл Пятровіч Жураўлёў праглядаў карэспандэнцыю: дырэктывы, інструкцыі міністэрства юстыцыі, розныя скаргі. Капусцін.

3. Артыкул, паведамленне пра бягучыя падзеі, дасланыя ў газету або часопіс. Змясціць у газеце карэспандэнцыю. □ [Шынклер] робіцца рабкорам і карэспандэнцыі свае, поўныя запалу і непрымірымасці да таго, што перашкаджае савецкім людзям у іх рабоце, пасылае ў акруговую бабруйскую газету «Камуніст». Арабей. З Коўна Т. Корзан пісаў карэспандэнцыі ў герцэнаўскі «Колокол». Мальдзіс.

[Лац. correspondentia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́зел I (род. вузла́) м., в разн. знач. у́зел;

завяза́ць вузло́м — завяза́ть узло́м;

чыгу́начны в. — железнодоро́жный у́зел;

пашто́ва-тэлегра́фны в. — почто́во-телегра́фный у́зел;

в. абаро́ны — воен. у́зел оборо́ны;

в. супярэ́чнасцей — у́зел противоре́чий;

○ марскі́ в. — морско́й у́зел;

мёртвы в. — спец. мёртвый у́зел;

саніта́рны в. — санита́рный у́зел;

◊ го́рдзіеў в. — го́рдиев у́зел

ву́зел II (род. вузла́) м., мор. у́зел

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́зел​I

1. (на верёвке и т. п.) ву́зел, -зла́ м.;

завяза́ть узло́м завяза́ць вузло́м;

2. (свёрток) клу́нак, -нка м.;

связа́ть ве́щи в у́зел звяза́ць рэ́чы ў клу́нак;

3. в др. знач. ву́зел, -зла́ м.;

железнодоро́жный у́зел перен. чыгу́начны ву́зел;

почто́во-телегра́фный у́зел пашто́ва-тэлегра́фны ву́зел;

у́зел оборо́ны воен. ву́зел абаро́ны;

◊

го́рдиев у́зел го́рдзіеў ву́зел;

у́зел противоре́чий ву́зел супярэ́чнасцей;

разруби́ть (рассе́чь) го́рдиев у́зел рассячы́ го́рдзіеў ву́зел.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)