утончи́ть сов.

1. патанчы́ць;

2. перен. вы́танчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патанчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. патанчаць — патанчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́нчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. патончваць — патанчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пато́нчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад патанчыць.

2. у знач. прым. Вытанчаны, тонкі. Самы лепшы і самы патончаны густ тут не знойдзе ніякай заганы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)