зев м.

1. зеў, род. зе́ва м.;

2. (пасть) па́шча, -шчы ж., ля́па, -пы ж., зя́па, -пы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажуры́цца сов.

1. загрусти́ть, запеча́литься, опеча́литься; закручи́ниться; пригорю́ниться; (ненадолго) взгрустну́ть;

2. (пасть духом) впасть в уны́ние, приуны́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

же́ртва в разн. знач. ахвя́ра, -ры ж.;

◊

принести́ в же́ртву прыне́сці ў ахвя́ру (ахвярава́ць кім, чым);

пасть же́ртвой (чего) па́сці ахвя́рай (чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́лчий во́ўчы;

во́лчья пасть мед. во́ўчая зя́па;

во́лчий биле́т (паспорт) ист. во́ўчы біле́т;

во́лчьи зако́ны во́ўчыя зако́ны;

во́лчья я́ма охот., воен. во́ўчая я́ма;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагі́нуць сов. (о многом, о многих)

1. поги́бнуть, пропа́сть;

2. (о зверях, насекомых и т.п.) передо́хнуть; (о скоте — ещё) пасть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здо́хнуць сов.

1. сдо́хнуть, издо́хнуть, околе́ть, подо́хнуть; (о скоте — ещё) пасть;

2. перен., прост. подо́хнуть;

мо́жна з. ад гарачыні́ — мо́жно подо́хнуть от жары́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разя́віць сов., разг. раскры́ть, рази́нуть;

р. рот — раскры́ть (рази́нуть) рот;

р. зя́пу — рази́нуть пасть;

◊ бая́цца рот р. — не сметь рта рази́нуть (раскры́ть);

р. рот — прост., неодобр. раззя́вить рот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апа́сці сов.

1. (осыпаться) опа́сть, облете́ть; упа́сть;

з дрэў ужо́ апа́лі лісты́ — с дере́вьев уже́ опа́ли (облете́ли) ли́стья;

2. (уменьшиться в объёме) опа́сть;

яго́ шчо́кі зусі́м апа́лі — его́ щёки совсе́м опа́ли;

пухлі́на апа́ла — о́пухоль опа́ла;

3. (опуститься) осе́сть; пасть;

пыл паво́лі апа́ў — пыль ме́дленно осе́ла;

4. перен. (о ночи, тьме и т.п.) спусти́ться, пасть;

на ні́вы апа́ла ноч — на ни́вы спусти́лась (па́ла) ночь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыпада́ць 1 ’нізка нахіляцца, апускацца; прыціскацца’, ’даставацца, выпасці каму-небудзь; здарыцца, аказацца’, ’прыйсціся’ (ТСБМ, ТС), ’апускацца’ (ТС), ’спадабацца на смак’ (паст., Сл. ПЗБ), ’здарацца, выпадаць’ (Бяльк.). Рус. припада́ть ’прыхіляцца, прыціскацца; нахіляцца’, ’здарацца, адбывацца’, ’нечакана з’яўляцца’, ’шчыльна прылягаць’, ’кульгаць’ і да т. п., укр. припада́ти ’падаць, класціся на што-небудзь’, ’нахіляцца’, ’падыходзіць; пасаваць’, ’кульгаць’, ст.-рус. прыпадати ’схіляцца, прыгінацца’, ’падаць, здыхаць’, польск. przypadać ’прытуляцца’, ’пазбягаць, падскокваць’, ’здарацца’, чэш. připadati ’прыходзіцца (на долю); наставаць’, славац. pripadať ’прыходзіцца; прыпадаць (на долю)’, в.-луж. připadać ’прыналежаць; прыходзіцца’, серб.-харв. при́падати ’належаць; даставацца на долю’, ’прыхіляць, прыціскаць’, славен. pripádati ’даставацца на долю’; ’належаць’, балг. припа́дам ’схіляцца, падаць’, ’страчваць прытомнасць’. Прасл. *pripadati з першасным значэннем ’упасці да ног’, захаваным у ст.-слав. припасти (Сной₂, 577). Прэфіксальны дэрыват ад *padati.

Прыпада́ць 2 ’прыставаць (пра хваробу)’ (смарг., Сл. ПЗБ). Рус. дыял. з Латвіі і Літвы припада́ть ’хварэць, хілець’, польск. przypadłość ’хвароба, недамаганне’. Да прыпада́ць 1; параўн. Мяркулава, Этимология–1967, 164. Параўн. яшчэ рус. пасть (аб скаціне) ’здохнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ахвя́ра ж., в разн. знач. же́ртва;

~ры вайны́ — же́ртвы войны́;

а. асяро́ддзя — же́ртва среды́;

а. ву́лічнага ру́ху — же́ртва у́личного движе́ния;

а. пе́шкі — шахм. же́ртва пе́шки;

◊ прыне́сці ў ~ру — принести́ в же́ртву;

па́сці ~рай — (чаго) пасть же́ртвой (чего)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)