паралле́льно нареч.

1. парале́льна;

2. перен. парале́льна; раўнале́жна; (наряду) по́руч; (одновременно) адначасо́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарызанта́льны, -ая, -ае.

Накіраваны паралельна лініі гарызонту; проціл. вертыкальны.

Гарызантальная лінія.

|| наз. гарызанта́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плісэ́.

1. нескл., н. Дробныя запрасаваныя паралельна складкі на матэрыі.

2. нязм., у знач. прым. Пра швейныя вырабы з такімі складкамі.

Каўнерык п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

біно́кль, -я, мн. -і, -яў, м.

Ручная аптычная прылада з дзвюх паралельна злучаных падзорных труб для разглядвання аддаленых прадметаў.

Тэатральны б.

Палявы б.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рака́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ка́д, ж. (спец.).

Дарога ў прыфрантавой паласе, якая праходзіць паралельна лініі фронту.

|| прым. рака́дны, -ая, -ае.

Ракадная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рака́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Спец. Дарога, якая праходзіць паралельна лініі фронту.

[Фр. rocade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насці́льны, -ая, -ае.

1. Плаўны, які ідзе амаль па прамой лініі (спец.).

Н. скачок.

2. Які ідзе паралельна паверхні зямлі на пэўнай вышыні (спец.).

Н. агонь.

Насцільная траекторыя палёту куль.

|| наз. насці́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэрмабатарэ́я, ‑і, ж.

Рад тэрмаэлементаў, злучаных паслядоўна і паралельна для непасрэднага ператварэння цеплавой энергіі ў электрычную.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біно́кль, ‑я, м.

Аптычная прылада з дзвюх паралельна злучаных падзорных труб для разглядвання аддаленых прадметаў. Палявы бінокль. Прызмавы бінокль.

[Фр. binocle ад лац. bini — пара, два і oculus — вока.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёлі́нія, ‑і, ж.

1. Сукупнасць радыёканалаў, якія працуюць паралельна або паслядоўна.

2. Спектральная лінія выпрамянення хімічнага элемента або злучэння ў дыяпазоне радыёхваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)