ле́карскі разг. ле́карский;

л. памо́чнік — ле́карский помо́щник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзяся́цкі, -ага, мн. -ія, -іх, м.

Да рэвалюцыі: выбарная асоба з сялян, якая выконвала паліцэйскія абавязкі; памочнік соцкага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старпа́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: старэйшы памочнік капітана (у 2 знач.).

|| прым. старпа́маўскі, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

старпа́м м., мор. (ста́ршы памо́чнік) старпо́м (ста́рший помо́щник)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыя́кан, -а, мн. -ы, -аў, м.

У праваслаўнай царкве: ніжэйшае духоўнае званне; памочнік святара ў час царкоўнай службы.

|| прым. дыя́канскі, -ая, -ае.

Д. сан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падшкі́пер, ‑а, м.

Памочнік шкіпера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшту́рман, ‑а, м.

Памочнік штурмана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лекпо́м, ‑а, м.

Лекарскі памочнік; фельчар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвартавы́, ‑ога, м.

Памочнік вартавога на пасту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лекпо́м (ле́карский помо́щник) лекпа́м, -ма м. (ле́карскі памо́чнік).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)