педэра́стыя, ‑і, ж.

Палавая сувязь мужчыны з мужчынам.

[Грэч. paiderastía.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́рмій, ‑я, м.

Мужчынская палавая клетка вышэйшых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жано́чы, -ая, -ае.

1. гл. жанчына.

2. Уласцівы жанчыне, такі, як у жанчыны.

Жаночая ласка.

Ж. характар.

3. Характэрны для асобін жаночага полу.

Жаночая палавая клетка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жы́ўчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Жывы, рухавы чалавек (разм.).

2. Прыкметнае для вока біццё артэрыі (пераважна на скроні; разм.).

3. Мужчынская палавая клетка; сперматазоід.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гомасексуалі́зм, ‑у, м.

Ненатуральнай палавая цяга да асоб свайго полу.

[Ад грэч. honos — падобны, аднолькавы і лац. sexualis — палавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

німфама́нія, ‑і, ж.

Спец. Хваравіта-павышаная палавая ўзбуджальнасць у жанчын.

[Грэч. nymphē — нявеста, маладая жанчына і mania — вар’яцтва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сатырыя́з, ‑у, м.

Хваравітая палавая цяга ў мужчын, празмерная пажадлівасць.

[Ад грэч. satyros — сатыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семянні́к, ‑а, м.

Мужчынская палавая залоза, якая выпрацоўвае мужчынскія палавыя клеткі — сперматазоіды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.

Рухомая палавая клетка раслінных і жывёльных арганізмаў.

[Грэч. gamētós — здольны уступаць у шлюб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эратама́нія, ‑і, ж.

Кніжн. Хваравіта павышаная палавая ўзбудлівасць; псіхічнае расстройства на эратычнай глебе.

[Ад грэч. érōs, érōtos — каханне і слова манія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)