спу́сцісты, -ая, -ае.

Які паступова спускаецца; пакаты, не круты.

С. бераг.

|| наз. спу́сцістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скат³, -а, М ска́це, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Нахільная паверхня чаго-н., пакаты спуск.

Бераг Нёмана з высокім пясчаным скатам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отло́гий адхо́ністы, адхо́нны, пака́ты, спа́дзісты, спусці́сты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахі́лы, -ая, -ае.

1. Які пахіліўся, пакасіўся.

Пахілая бяроза.

Пахілая будыніна.

2. Згорблены (пра чалавека).

3. Які паступова паніжаецца, пакаты.

П. ўзгорак.

|| наз. пахі́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разло́жысты, -ая, -ае.

1. Развесісты, раскідзісты, шырокі (пра дрэвы, крону, галіны і пад.).

Разложыстая ліпа.

2. Шырокі, пакаты; адкрыты, роўны.

Р. луг.

|| наз. разло́жыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адло́жысты, ‑ая, ‑ае.

Адхонны, пакаты; не круты. На сцежцы на нізкім адложыстым беразе ішлі двое. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схіл, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Нахіленая паверхня чаго-н.; пакаты спуск.

С. страхі.

С. гары.

2. перан. Набліжэнне канца жыцця.

С. жыцця.

◊

На схіле дзён (гадоў) (кніжн.) — пры набліжэнні старасці.

|| прым. схі́лавы, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пака́цісты, ‑ая, ‑ае.

З паступовым паніжэннем, адхонны, пакаты. Ад гэтага моста адразу ж пачынаецца паркавая алея. Пакацістая, асфальтаваная, яна дугой выгінаецца ўправа. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адхо́н (БРС, Гарэц., Яруш.), адхоны ’пахілы, косы’ (Нас., Юрч., Гарэц., Яруш.), адхонавасты ’пакаты, спадзісты’ (Касп.), адхонаваты ’пакаты’ (Касп., Яруш.). Гл. хінуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скос, ‑у, м.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. скасіць ​2 — скошваць ​2.

2. Пакаты бок чаго‑н.; схіл, адхон. Скос скалы. Скос берага рэчкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)