Ла́гос (город и остров) Ла́гас, -са м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мадагаска́р (остров) Мадагаска́р, -ра м.; (государство) Респу́блика Мадагаска́р Рэспу́бліка Мадагаска́р.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Гаи́ти (остров) Гаі́ці нескл., м.; (государство) Респу́блика Гаи́ти Рэспу́бліка Гаі́ці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
незасе́лены
1. незаселённый;
н. дом — незаселённый дом;
2. необита́емый;
н. во́страў — необита́емый о́стров
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Миндана́о
1. (остров) Міндана́о нескл., м.;
2. (море) Міндана́о нескл., ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сингапу́р (город, остров) Сінгапу́р, -ра м.; (государство) Респу́блика Сингапу́р Рэспу́бліка Сінгапу́р.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абплы́сці сов. оплы́ть;
а. во́страў — оплы́ть о́стров;
а. на ло́дцы во́зера — оплы́ть на ло́дке о́зеро
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Во́страў (БРС, КТС, Касп., Яруш., Яшк.), во́страва ’поле паміж лугамі’ (Яшк.). Рус. о́стров, укр. о́стрів, ст.-рус., ст.-слав. островъ ’востраў’, польск. дыял. ostrów ’участак поля пасярод сенажаці’, каш. ostróv ’узвышанае месца на полі або на сенажаці’, чэш., славац. ostrov, балг. о́стров, серб.-харв. о̏стрво, славен. ostróv, в.-луж. wotrow, н.-луж. wótšow, палаб. våstrüʼv. Прасл. o‑strovъ ’тое, што абцякаецца, рачны востраў’. Да струмень (гл.). Роднаснымі з’яўляюцца літ. sravà ’цячэнне, крывацёк’, prasrava ’цячэнне вады’, лат. stràva ’цячэнне’. З іншай ступенню вакалізму: літ. srovė̃, strovė̃ ’цячэнне’, лат. stràva, strāve ’тс’, усх.-літ. sraujà, ст.-інд. girisravā ’горны паток’ (Міклашыч, 318; Траўтман, 279 і наст.; Фасмер, 3, 165). Параўн. у семантычных адносінах серб.-харв. ȍtok ’востраў’. Асаблівасці семантыкі слова востраў у бел. мове гл. Талстой, Геогр., 116 і наст.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
невядо́мы
1. прил. неизве́стный, неве́домый, безве́стный;
н. во́страў — неизве́стный (неве́домый) о́стров;
н. паэ́т — неизве́стный (безве́стный) поэ́т;
2. в знач. сущ. неизве́стный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
необита́емый незасе́лены, ненасе́лены; (нежилой) нежылы́; (безлюдный) бязлю́дны;
необита́емый дом незасе́лены (ненасе́лены, нежылы́) дом;
необита́емый о́стров ненасе́лены (бязлю́дны) во́страў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)