Verbum

дэфензі́ва, -ы, ж.

Палітычная паліцыя ў Польшчы ў 1918—1939 гг., а таксама назва органаў контрразведкі.

флюарагра́фія, -і, ж.

Метад рэнтгеналагічнага даследавання: фатаграфаванне адлюстравання ўнутраных органаў чалавечага цела.

|| прым. флюараграфі́чны, -ая, -ае.

вертыка́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Вертыкальная лінія.

Па вертыкалі.

2. Сістэма арганізацыі органаў кіравання.

Прэзідэнцкая в.

урало́гія, -і, ж.

Галіна медыцыны, якая займаецца хваробамі мачавой сістэмы (у мужчын — мочапалавых органаў).

|| прым. уралагі́чны, -ая, -ае.

круп, -у, м.

Вострае запаленне гартані, а таксама некаторых іншых органаў дыхання.

|| прым. крупо́зны, -ая, -ае.

Крупознае запаленне лёгкіх.

тэлепа́тыя, -і, ж.

Парапсіхалагічная з’ява перадачы думак і пачуццяў на адлегласці без дапамогі органаў пачуццяў.

|| прым. тэлепаты́чны, -ая, -ае.

перыста́льтыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

Хвалепадобнае сцісканне сценак полых органаў (кішак, страўніка і інш.).

|| прым. перыстальты́чны, -ая, -ае.

абслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Абследаваць стан унутраных органаў шляхам выслухвання.

А. хворага.

|| незак. абслу́хваць, -аю, -аеш, -ае.

правасу́ддзе, -я, н.

1. Дзейнасць судовых органаў.

Ажыццяўляць п.

2. Справядлівае рашэнне справы, спрэчак.

Шукаць правасуддзя.

|| прым. правасу́дны, -ая, -ае.

дыстрафі́я, -і, ж. (спец.).

Расстройства жыўлення тканак, органаў або цэлага арганізма, абумоўленае парушэннем абмену рэчываў.

Д. сардэчнай мышцы.

|| прым. дыстрафі́чны, -ая, -ае.