беспреста́нно нареч. беспераста́нку, беспераста́нна; безупы́нна, няспы́нна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непреста́нно нареч. беспераста́нна; беспераста́нку; безупы́нна; няспы́нна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мало́ць, мялю́, ме́леш, ме́ле; мялі; мо́латы; незак., што.

1. Раздрабняць зерне, ператвараючы ў муку.

М. жыта.

2. перан. Балабоніць, гаварыць абы-што (разм.).

М. лухту.

◊

Малоць языком (разм., неадабр.) — балбатаць няспынна, гаварыць абы-што.

|| зак. змало́ць, змялю́, зме́леш, зме́ле; змялі; змо́латы (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мяце́жнік, ‑а, м.

Удзельнік мяцяжу. Няспынна, Цеснаю сцяною Мяцежнікі ідуць да гор; Шахцёры мужнасцю адною Трымаюць іх круты напор. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

айчы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і бацькаўшчына (у 1 знач.). Савецкая Айчына. □ Ляці ж, мой спеў, звіні няспынна Ты над Айчынаю маёй. Журба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часоваабавя́заны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: часоваабавязаныя сяляне гл. селянін. / у знач. наз. часоваабавя́заны, ‑ага, м. Часоваабавязаныя, так называлі цяпер былых прыгонных, няспынна бунтавалі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чараця́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Пеўчая птушка атрада вераб’іных, якая жыве ў чароце і ўзбярэжных кустах. Няспынна трашчаць у арэшніку чарацянкі. Ігнаценка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грабе́ж, ‑бяжу, м.

Заход чужой маёмасці, звычайна з прымяненнем сілы; аграбленне. Вораг здалёку мог выпусціць стрэлы, Выскачыць зблізку з мячом ці дубінай, — Гвалт і грабеж панавалі няспынна. Бітэль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супыні́ць, ‑пыню, ‑пыніш, ‑пыніць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і спыніць. Пуцявы абходчык хлопцаў супыніў на пераездзе. Калачынскі. Кроў бруіць няспынна, Не супыніць ніяк бінтамі кроў. Прыходзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабры́на, ‑ы, ж.

Разм. Адно рабро (у 1, 2 знач.). [Шпулькевіч:] — На мяне напалі палякі, збілі, рабрыну зламалі, нават знак астаўся. Чорны. Упёршыся худымі і пругкімі .. нагамі ў рабрыну вялікай лодкі, «кароль вугроў» паволі і няспынна разгойдваўся ўперад-назад. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)