норд-о́ставы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. норд-о́ставы норд-о́ставая норд-о́ставае норд-о́ставыя
Р. норд-о́ставага норд-о́ставай
норд-о́ставае		 норд-о́ставага норд-о́ставых
Д. норд-о́ставаму норд-о́ставай норд-о́ставаму норд-о́ставым
В. норд-о́ставы (неадуш.)
норд-о́ставага (адуш.)		 норд-о́ставую норд-о́ставае норд-о́ставыя (неадуш.)
норд-о́ставых (адуш.)
Т. норд-о́ставым норд-о́ставай
норд-о́ставаю		 норд-о́ставым норд-о́ставымі
М. норд-о́ставым норд-о́ставай норд-о́ставым норд-о́ставых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

норд-ве́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. норд-ве́ст
Р. норд-ве́сту
Д. норд-ве́сту
В. норд-ве́ст
Т. норд-ве́стам
М. норд-ве́сце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

норд-о́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. норд-о́ст
Р. норд-о́сту
Д. норд-о́сту
В. норд-о́ст
Т. норд-о́стам
М. норд-о́сце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

норд-о́ст норд-о́ст, род. норд-о́сту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

норд-ве́ст мор. норд-ве́ст, род. норд-ве́сту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

норд-ве́ст, -ту м., мор. норд-ве́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

норд-о́ст, -ту м., мор. норд-о́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

норд-ве́ст, ‑у, М ‑весце, м.

Спец.

1. Паўночны захад, паўночна-заходні напрамак.

2. Паўночна-заходні вецер.

[Гал. noordwest.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

норд-о́ст, ‑у, М ‑осце, м.

Спец.

1. Паўночны ўсход, паўночна-ўсходні напрамак.

2. Паўночна-ўсходні вецер.

[Гал. noordoost.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускаламу́ціцца, ‑муціцца; зак.

Стаць, зрабіцца каламутным; замуціцца (пра ваду, вадкасць). То дзьме «марапа» — вецер з поўдня, гонячы невысокія пеністыя хвалі, то раптам пачынае лютаваць шалёны «норд» і так расхвалюе мора, што яно ўскаламуціцца аж да дна. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)