пры́маразак, -зку, мн. -зкі, -зкаў, м.

Ранішні або начны лёгкі мароз вясной ці восенню.

Начныя прымаразкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пя́дзенік, -а, мн. -і, -аў, м.

Начны матыль-шкоднік, вусені якога, рухаючыся, выгінаюць сярэднюю частку цела, нібы мераюць зямлю пядзямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́ўка, -і, ДМ со́ўцы, мн. -і, со́вак, ж.

1. Птушка атрада совападобных.

С.-сплюшка.

2. Шэры начны матылёк, шкоднік сельскагаспадарчых культур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́раж м. сто́рож;

начны́ с. — ночно́й сто́рож

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вартаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які ахоўвае, вартуе што-н.

Начны в.

|| ж. вартаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. вартаўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начле́г, -у, М -ле́зе, м.

1. Начны адпачынак, а таксама месца для начнога сну, адпачынку.

Спыніцца на н.

2. Пасьба коней ноччу.

|| прым. начле́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

птушкае́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Вялікі начны драпежны павук паўднёвых краін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залатагу́зка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

Начны матыль, небяспечны шкоднік садоў і лясоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднару́кі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адну руку. Каля самае брамы брыгаднага двара Хрысцюка аклікнуў начны вартаўнік, аднарукі Кастусь Парфёнчык. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матылёк, -лька́ м. мотылёк; ба́бочка ж.;

○ капу́сны м. — капу́стная ба́бочка;

начны́ м. — ночна́я ба́бочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)