ко́рба, ‑ы, ж.

Ручка, якой прыводзяць у рух што‑н. Сівенькі дзядок-лірнік пасоўваўся ўбок і, круцячы корбу, пачынаў напяваць. С. Александровіч.

[Ням. Kurbe.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

булды́рыць

‘пець, напяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. булды́ру булды́рым
2-я ас. булды́рыш булды́рыце
3-я ас. булды́рыць булды́раць
Прошлы час
м. булды́рыў булды́рылі
ж. булды́рыла
н. булды́рыла
Загадны лад
2-я ас. булды́р булды́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час булды́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вытылі́нкваць

‘выпускаць тонкія, высокія гукі; напяваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вытылі́нкваю вытылі́нкваем
2-я ас. вытылі́нкваеш вытылі́нкваеце
3-я ас. вытылі́нквае вытылі́нкваюць
Прошлы час
м. вытылі́нкваў вытылі́нквалі
ж. вытылі́нквала
н. вытылі́нквала
Загадны лад
2-я ас. вытылі́нквай вытылі́нквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вытылі́нкваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наспе́ўваць

‘напяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. наспе́ўваю наспе́ўваем
2-я ас. наспе́ўваеш наспе́ўваеце
3-я ас. наспе́ўвае наспе́ўваюць
Прошлы час
м. наспе́ўваў наспе́ўвалі
ж. наспе́ўвала
н. наспе́ўвала
Загадны лад
2-я ас. наспе́ўвай наспе́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час наспе́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыспе́ўваць

‘ціха напяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыспе́ўваю прыспе́ўваем
2-я ас. прыспе́ўваеш прыспе́ўваеце
3-я ас. прыспе́ўвае прыспе́ўваюць
Прошлы час
м. прыспе́ўваў прыспе́ўвалі
ж. прыспе́ўвала
н. прыспе́ўвала
Загадны лад
2-я ас. прыспе́ўвай прыспе́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыспе́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыспява́ць

‘ціха напяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыспява́ю прыспява́ем
2-я ас. прыспява́еш прыспява́еце
3-я ас. прыспява́е прыспява́юць
Прошлы час
м. прыспява́ў прыспява́лі
ж. прыспява́ла
н. прыспява́ла
Загадны лад
2-я ас. прыспява́й прыспява́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыспява́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

туру́каць

‘напяваць "ту-ру", буркаваць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. туру́каю туру́каем
2-я ас. туру́каеш туру́каеце
3-я ас. туру́кае туру́каюць
Прошлы час
м. туру́каў туру́калі
ж. туру́кала
н. туру́кала
Загадны лад
2-я ас. туру́кай туру́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час туру́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мурлы́каць ’муркаць’, ’гаварыць, напяваць мяккім голасам’, (ТСБМ, Яруш.). Рус. мурлыкать, мурлычить, варон. ’неразборліва гаварыць’, кастр. ’дрэнна спяваць’, кур. ’няясна чытаць’, пск., цвяр. ’манатонна, журботна і ціха пець’. Бел.-рус. ізалекса. Гукапераймальнае (Фасмер, 3, 13). Гэтак жа Васілеўскі (Прадукт. тыпы, 79).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Старанна выводзіць якую‑н. мелодыю, гук; найграваць, напяваць. [Саколіч] далікатна выцінаў на скрыпцы. Вітка. [Яська:] — Грай, дударыку, грай, А ты, муха, выцінай! Колас. Пасля Лізавета і Наталля выціналі голасам польку і колькі разоў прайшлі танцам па хаце. Чорны.

2. Вырэзваць з паперы ці якога іншага матэрыялу што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выціна́ць ’найграваць, напяваць’ (БРС); ’патончвацца ў ігры, спеве’ (Касп.); ’пець не словамі, а мелодыяй’ (Бір. Дзярж.), вытнуць ’выдатна сыграць на чым-небудзь’ (Сцяшк.). Укр. витина́ти ’высякаць, выразаць’; ’рабіць што-небудзь з запалам, з сілай (витина́ти гопака)’, польск. wycinać ’тс’. Да тнуць, цінаць (гл.). У семантычных адносінах параўн. рус. откалывать (трепака).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)