упаі́ць, упаю́, упо́іш, упо́іць; упо́ены: зак., каго (разм.).

Напаіць дап’яна.

|| незак. упо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напои́ть сов. напаі́ць, мног. панапо́йваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перапаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

1. Празмерна напаіць; апаіць. Перапаіць дзіця малаком. // Напаіць дап’яна, спаіць усіх, многіх. Перапаіць гасцей.

2. Напаіць адно за другім усіх, многіх. Перапаіць усю жывёлу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго (што) (разм.).

Напаіць з якім-н. намерам да ап’янення.

|| незак. падпо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напо́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад напаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накача́ть сов.

1. (насосом) напампава́ць;

2. (напоить) прост. напаі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаі́ць, спаю́, спо́іш, спо́іць; спо́ены; зак., каго (што).

1. Прывучыць да пастаяннага п’янства.

С. вёску.

2. Напаіць дап’яна.

С. хлопца.

|| незак. спо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спо́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

Разм. Даць піць каму‑н.; напаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падпаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

Разм. Напаіць з якім‑н. намерам да ап’янення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)