мазо́к, -зка́, мн. -зкі́, -зко́ў, м.

1. Адзін рух пэндзля пры накладанні фарбы, а таксама слой фарбы, накладзены такім спосабам.

2. Слой вадкага выдзялення, нанесены на шкло для мікраскапічнага даследавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінжа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кінжала. Кінжальны штык. // Нанесены, прычынены кінжалам. Кінжальная рана.

•••

Кінжальны агонь гл. агонь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Нанесены цячэннем. Намыўны бераг.

2. Створаны шляхам намыву машынай. Намыўная плаціна.

3. Здабыты шляхам прамывання. Намыўное золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эскі́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эскіза; аформлены ў выглядзе эскіза. [Беразінец] падаў Алесю эскізны праект будаўніцтва, нанесены на кальку. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́нтур, -у, мн. -ы, -аў, м.

Абрыс, лінія, якая ачэрчвае што-н.

К. лесу.

К. будынка.

|| прым. ко́нтурны, -ая, -ае.

○

Контурная карта — геаграфічная карта, на якую нанесены толькі абрысы вадаёмаў і сушы.

Контурная лінія — перарывістая лінія з кропак або кароткіх рысак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тушэ́, нескл., н. (спец.).

1. Характар, спосаб дакранання да клавішаў фартэпіяна пры ігры.

Мяккае т.

Моцнае т.

2. У спорце: укол, удар, нанесены фехтавальшчыкам саперніку ў адпаведнасці з правіламі, а таксама дотык барца абедзвюма лапаткамі да дывана, які абазначае яго паражэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацынко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацынкоўваць — ацынкаваць.

2. Тонкі слой цынку, нанесены на паверхню металу, металічнага вырабу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́заны, -ая, -ае.

1. Парэзаны на кавалкі.

Р. сыр.

2. у знач. прым. Нанесены рэжучай зброяй.

Рэзаная рана.

Крычыць як р. (наз.; нібы яго рэжуць; разм.).

3. у знач. прым. Накіраваны коса, убок (пры гульні ў тэніс, валейбол і пад.).

Р. удар.

Р. мяч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нано́с, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. нанесці (у 2 знач.).

2. Пласт зямлі, пяску, снегу і пад., нанесены вадой, лёдам, ветрам. Снежныя наносы. □ Сцежка вяла праз густы лазняк, што парве на пясчаных наносах. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́латы ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад калоць ​1.

2. у знач. прым. Нанесены колючай зброяй. Колатая рана.

ко́латы ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад калоць ​2.

2. у знач. прым. Разбіты на кусочкі. Колаты цукар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)