прызна́чыць сов.

1. в разн. знач. назна́чить;

п. зага́дчыкам — назна́чить заве́дующим;

п. сустрэ́чу — назна́чить встре́чу;

п. у нара́д — назна́чить в наря́д;

2. (установить) назна́чить, определи́ть; (наметить для какой-л. цели — ещё) предназна́чить;

п. пе́нсію — назна́чить (определи́ть) пе́нсию;

п. ляка́рства — назна́чить лека́рство;

п. уча́стак для забудо́вы — предназна́чить уча́сток для строи́тельства;

3. предназна́чить, угото́вить; предопредели́ть;

гэ́та яму́ ~чыў лёсэ́то ему́ предназна́чила (угото́вила) судьба́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

указа́ть сов.

1. (показать) паказа́ць; (обратить внимание, отметить — ещё) зазна́чыць; (назвать) назва́ць;

указа́ть па́льцем на кого́-л. паказа́ць па́льцам на каго́е́будзь;

указа́ть доро́гу паказа́ць даро́гу;

указа́ть на недоста́тки в рабо́те зазна́чыць, што ў рабо́це ёсць недахо́пы, паказа́ць на недахо́пы ў рабо́це;

указа́ть кни́гу назва́ць кні́гу;

2. (разъяснить) расказа́ць, растлума́чыць; (дать наставление, научить — ещё) указа́ць, навучы́ць;

указа́ть, как вести́ рабо́ту расказа́ць (растлума́чыць, указа́ць, навучы́ць), як ве́сці рабо́ту (як працава́ць);

3. (установить, определить, назвать, наметить) вы́значыць, прызна́чыць, назва́ць;

указа́ть ме́сто встре́чи вы́значыць (прызна́чыць, назва́ць) ме́сца сустрэ́чы;

указа́ть вре́мя прие́зда вы́значыць (прызна́чыць, назва́ць) час прые́зду;

указа́ть (на) дверь паказа́ць на дзве́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)