наклепа́ть​I сов., техн. накляпа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наклёпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да накляпаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкляпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Адбіць што-н. прыкляпанае.

А. заклёпкі.

2. Навастрыць, накляпаць касу.

|| незак. адклёпваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наклёпванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наклёпваць — накляпаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накляпа́ны і наклёпаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад накляпаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накляпа́ны

1. тех. наклёпанный;

2. отби́тый;

1, 2 см. накляпа́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наклепа́ть​II сов., разг. (на кого-л.) напаклёпнічаць, узве́сці паклёп, накляпа́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наклёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наклёпваць — накляпаць ​1.

2. Тое, што накляпана; накляпаная частка чаго‑н. Наклёпка са сталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Адбіць, аддзяліць прыкляпанае. Адкляпаць заклёпкі.

2. Накляпаць касу. [Высеўка:] — Вельмі ж любіў.. [Яўтух] касьбу. Можа, таму, што ў пракосе далёка ззаду пакідаў усіх, а можа, таму, што многія прасіліся, каб ён касу адкляпаў, — толькі касьбы чакаў, як вялікага свята. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бить сов.

1. в разн. знач. вы́біць, мног. павыбіва́ць;

вы́бить стёкла павыбіва́ць шы́бы;

вы́бить проти́вника из дере́вни вы́біць праці́ўніка з вёскі;

вы́бить пыль из ковра́ вы́біць пыл з дывана́;

град вы́бил посе́вы град вы́біў пасе́вы;

вы́бить меда́ль вы́біць меда́ль;

вы́бить не́сколько очко́в спорт. вы́біць не́калькі ачко́ў;

вы́бить чек разг. вы́біць чэк;

2. (косу) накляпа́ць;

◊

вы́бить из колеи́ вы́біць з каляі́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)